Bunun maddi gelişmişlik kadar kültürle de ilgisi var arkadaşlar. ABD'de ebeveynler çocuklarına para kazanmayı "öğretiyorlar" ve bunun için çok küçük yaştan itibaren teşvikte bulunuyorlar. Metropollerde pek görünmez ama daha güvenli yerlerde küçücük çocukları kendi yaptıkları limonatayı satarken, bu konudaki çocuk gibi başkalarının çimlerini keserken, komşularının köpeklerini gezdirirken, çocuklarına 1 akşamlık bakarken hatta manavda çalışırken bile görebilirsiniz. Orada bir zabıta gelip el kadar çocuğu satış yapıyor diye dövmüyor. Manavda çalışırken gördüğünde o çocuğun orada zorla değil, para kazanma alışkanlığı kazanması için heveslendirmek amacıyla çalıştığını biliyor. Bir şey satmaya çalışan, bir şeyler için emek veren bir çocuğu gören herkes de onları mükafatlandırıyor. Limonata berbat mı olmuş? Hiç problem değil! Gidip o limonatayı alırlar, önünde 1 yudum bile olsa içip -güzel olmuş ama biraz daha şeker koyman gerekiyor- gibi tavsiyeler verip gidip köşeyi dönünce dökerler. Gerekirse o çocuğa köpeğini emanet eder ve uzaktan takip edip mesailerini harcarlar ama emek vermek isteyen bir çocuğu her zaman desteklerler. Bizdeki gibi -bu yaşta ne para kazanması, otur oturduğun yerde- ya da -sen daha çocuksun- gibi saçmalıktan ibaret söylemlere maruz kalmazlar.
Bizdeki durum ne peki? Çok büyük bir kesim üniversite bitene kadar çalışmıyor, ailesi her durumda destekliyor, bir sorun olduğu zaman çocuğa çözmesini öğretmek yerine kendileri hallediyor. Çocuk bir hata yaptığı zaman sorumluluğunu çocuğa yüklemek ve sorumluluk almayı öğretmek yerine -bırak, bir şeyi beceremiyorsun- diyerek çocuğun özgüvenini yerle bir ediyorlar. Çocuk yetiştirme kültürümüz RE-ZA-LET işte bu yüzden sizler bile kendi kardeşiniz yaşındaki çocukların özgüvenini ve sorunlara yaklaşımını gördüğünüzde şaşırıyorsunuz.
Ekran kartı 750 dolarsa diğer parçalar olsun 300 400 dolar.
