16 yaşındayım. Şu ana kadar hiç arkadaşım olmadı. Kendimi bildim bileli tek başımayım. Bu zamana kadar hiçbir şey değişmedi. Bir kız görsem bir aşk vb. duygusu olmuyor, yani ama bir karşı cins bana dokunduğunda teni dokuyu değince aşırı derecede strese girip heyecanlanıyorum. Yani 3 4 gün bana dokunduğunu unutamıyorum, o yüzden karşı cins ile iletişimi kestim ve hiç kimseye güvenemiyorum. Her zaman için tek başıma oturup gökyüzüne bakmak sessiz ortamda oturup çay içmek, düşünmek beni mutlu ediyor ve her zaman bu haldeyim. Zamanında birtakım psikolojik sıkıntılarım vardı, söylemeyeceğim ne olduğunu maalesef. Şu an psikolojik tedavi alıyorum ve ilaç sayesinde şu an mutluyum ama ilacı bıraktığımda eski halime geri dönüyorum. Yani geçen bir tane araba önümde silah ile havaya ateş etmişti, hiç umursamadım yoluma devam ettim.
Olaylara karşı duygum nedense olmuyor. Sosyal ortamım yok. Her gün bilgisayar başındayım. İnternetten gelirim var, para kazanıyorum, kendimi geliştirdiğim alan var ama hayatımı sadece kariyerim ve ailem açısından bakıyorum. Yani ailem iyi yaşasın, mutlu olsun, kendi hayatım önemli değil, her türlü çalışırım gibisinden. Her gün kendime bu düşünceleri hatırlatma yapıyorum. Onlar beni yıllarca zorluklarla büyüttü ben de onlara olan borcumu ödemek istiyorum. Evlenmek, bir arkadaşlık istemiyor gibi duruyorum ancak içten içe istiyorum. Kendim başkalarına danıştığımda bana dedikleri, insanları dışarıdan bakarak da tanıyabilirsin vesaire diyorlardı. Sosyal ortama gerek olmadığını, bir şey katmadığını söylüyorlardı. Bu kişilere internet üstünden danışmıştım. Yani gerçekte kimseye danışmadım hiç.
Şu an yaklaşık 6 7 aydır bir kız ile konuşuyorum. İnternette tanışmıştık. Yani anlaşıyoruz, Discord'dan iletişim kuruyoruz. Onun dışında o kızdan başka kimse ile iletişimim yok. Kızı da gerçek hayatta tanışmak istiyorum. Kız Ankara'da, aramızda 500 km var yani bana bir yalanı yoksa. O kadar manipülator olduğunu düşünmüyorum. Onun dışında internette 3 4 yıldır arkadaşlık kurduğum insanlar var ancak onları da sadece yazısını görüyorum. Sesini falan hiç duymadım. Şu an çok boş hissediyorum. Bu yüzden ne yapacağımı bilemiyorum.