Yaşım küçük biliyorum, 10 yaşımın sonlarına doğru tanışmıştık. Gülebilirsiniz, pek umurumda değil. İkimiz de hala seviyoruz, ayrılma nedenimiz, benim. Sorun şu:
Karantina zamanında iğrenç bir hayat yaşadım, babam tarafından çok dışlandım ve arkadaşsız kaldım. Yeniden o dönem geliyordu, kafam ve duygularım çorba gibiydi. 1-2 haftadır bu durum devam ediyordu ki artık içime atamaz oldum. Kız arkadaşıma "Kafam ve duygularım çok karışık, yanımdayken sana aşık olduğuma eminim fakat sen yokken düşünüyorum ve emin olamıyorum" dedim. Herkes yanlış anladı çünkü yanlış anlanmaya oldukça açık. Anlatmaya çalıştığım şey onun yanındayken tek odağımın o olduğu, onlayken başka bir şey düşünemediğim fakat gün sonunda yalnız kalınca çok fazla düşündüğüm, bunun duygularımı ve kafamı çok karıştırdığını anlatmaktı. Ağlarken kahkaha atmaya, önüme geleni parçalayacak kadar sinirliyken ağlamaya başlıyorum. Duygularım aşırı karışık, anlayamıyorum bazen hangi duyguyu yaşadığımı.
Yüzlerce yemin ettim, "Seni sevdiğime eminim" falan dedim fakat "İstemiyorum" deyip duruyor. Sevdiğini kabul ediyor, ayrılırsak özleyeceğini de biliyor. Mesajlaşırken herkese karşı aşırı mesafeli olmaya ve herkese karşı aşırı kavgacı biri olmaya başladım. Bunu düzeltirsem başka bir sorunumuz yok. Ana sorun benim, lütfen dalga geçmeyecek kişiler tavsiye verebilir mi?