Açık konuşmak gerekirse depresyonda olduğuna inanmıyorum, dediklerin depresyona falan girmek için çok yetersiz.
Herşeyi kendi içinde çok büyüttüğünü düşünüyorum. Kendi kendini zor duruma düşürüyorsun. Dediklerin çok kolay.
Sorun dediklerin sadece bunlar mı?
Hayatında hiç tramvatik diyebileceğimiz şeyler yaşamadın, bence kendini geliştirebilecek koşullara sahipsin.
Sorgulamak çok güzel birşey ama aklını yararlı şeyler için kullanmalısın.
Örneğin şunu sorgulayabilirsin, insanı insan yapan şey nedir?
Parası mı?
Çok iyi bir bilgisayara sahip olması mı?
...
Kendini başkaları ile (yanlış) kıyaslıyorsun, sendeki sıkıntı da bu.
Bak, insanların neler yaşadığını bilmezsin. Hayat herkese kolay da bir tek sana mı kötü?
Bu hayat kime kolay? Benim bu kısa zaman diliminde gördüğüm kadarıyla doğuştan zengin olanlara. Genelleme yapıyorum, onların istediğine sahip olması zor olmuyor. Aklını, mantığını kullanmak için, erdemli olmak için bir neden görmezler. Bunu düşünemezler ki...
Herkesin bir hikayesi var, bu da senin hikayen.
Hayatındaki karmaşıklıklar seni zayıflatmaz, seni güçlendirir, daha duyarlı yapar, daha bağışıklı yapar, daha deneyimli yapar.
Oyuna para yatıramamak büyük bir sorun mu; ahlaksız olmaktan, bilgisiz olmaktan?
Böyle zamanlarda kendini bu alanlarda geliştirebilirsin, seni geliştirebilecek alanlara yönelebilirsin, öğrenebilirsin, öğrendikçe fikir sahibi olursun, geliştikçe ilerlersin... İnsan olursun.
Hayatının amacı bu, her zaman devam etmek. En doğru bir şekilde ilerlemek.
Neden utanırsın?
Önemli bir kişiden utanırsın, saygı duyduğun bir kişiden çekinirsin...
Ama sokaktaki herhangi bir kişi, tanımadığın bir kişi, okulundaki kişiler...
Onlar neden senden üstün?
Senden üstün mü?
Senden üstün mü ki onlardan çekiniyorsun?
Onları senden değerli kılan şey ne?
Sen kötü müsün, iğrenç birisi misin?
Onlar adam da sen değil misin?
Sen bir dene, göreceksin bir şey olmayacak.
Deneyim.
Evet, "özgüvensizlik" kavramı...
Konuşmalılar mı?
Senin onlara neden gereğin var ki?
Söyler misin?
Azıcık kendin ile barış.
Ben görebileceğin en lanet olası birisiyim, ben bile kendimle barışığım.
...
Arkadaş yapmaya çabalarsan hiç gelmiyor. Herhangi bir sıkıntın yoksa zamanla oluşuyor böyle şeyler. Olmazsa da olur, bireysel takılabilirsin. Herkes ile sıkı dost olmak zorunda değilsin.
Okuduklarından anlıyorum ki eksiksin. Asalak gibi başkalarına bağlanma gereği duyuyorsun.
Eksikliklerin: Herhangi bir hobin yok, becerin yok, konuşamıyorsun. Yalnızlık bu yüzden sana sıkıntı çünkü yalnız başına birşeyler yapamıyorsun.
Soruna değil çözüme odaklanmalısın. Bunlar senin anlattığın gibi ulaşılması zor şeyler değil. Dert görmediğin için sorunlarını dert sanıyorsun.
Yapmalısın, oturup ağlama. Sadece yap.
Bu kadar içini dökersin ama yine ilerlemeye devam edeceksin çünkü yapacak başka birşeyin yok
Hayatın anlamı bu.
Karaya vurmuş bir balık olsaydım denize doğru ölene kadar çırpınırdım. Denize ulaşıp ulaşamayacağım belli değil. Yapacak başka birşeyim de yok. Bu yüzden ölene kadar çırpınacağım.
İleride "Boş şeyler için kendimi yedim, bu güzel zamanlarımı boşa harcadım" demek istemiyorsan...
Ailen ile ilgili ne gibi bir sorunun var?
Seni sürekli zorbalıyorlar mı, önüne taş mı koyuyorlar, geleceğini mi karartıyorlar?
Sana değer vermiyorlar mı, seni sevmiyorlar mı?