OrtaOkul 6. sınıftayken yaşanmış bir olay.
Annem hemşire Babam ve annem ayrı, ben annem ve abim evde kalıyoruz. 6. sınıfta oyunlara çok merak salmıştım ve evden çıkmayacak şekilde acayip asosyal bir şekilde oyun oynuyordum okula vs gidip geliyordum. Ama bir an kafama dank etti ve okula gitmek istemedim abim sabah benimle evden çıkardı annem de hemşire olduğu için sabah nöbete gider ertesi sabah gelirdi. Bende sabahları tuvalte girer gibi yapıp evden çıkmalarını beklerdim ve oyunun başına otururdum. Bunu 32 gün boyunca yaptım. Ve en sonunda her yalan gibi benim de ortaya çıktı. O günde evde oyun oynamıştım eve mektup gelmiş okuldan 7 gün özürsün okula gitmez iseniz okuldan eve mektup geliyor, abimde okuldan gelirken mektubu alıp eve geldi. Annem işteydi annemi aradı anlattı sınıfta kalacağımı düşünüyordum. Annem bana çok kızmıştı çok utanmıştım. Okula kaç kere gitti hocalarımla konuştu özür diledi. Normalde okula gidip devamsızlıkları sildirebiliyorduk fakat annem bana ders olması içi sildirmedi. Ertesi gün okuldan geldiğimde kapıcımız beni yanına çağırdı ben kameradan izledim gitmemişsin okula dedi ( kapıcımız çok babacan bir insandı Allah ondan razı olsun çok severim kendisini ) istersen okula gidip devamsızlıklarını sildirebilirim dedi bende gurur yapıp sildirmemesini istemiştim. Annem meğerse sildirmiş.
Arkadaşlar büyüdüğümde öğrendim. Şu anda polis okulundayım ve bu olay cidden beni her hatırladığımda çok üzüyor. Annelerimizin bizler için yaptığı fedakarlıkların haddi hesabı yok annemi hayal kırıklığına düşürmüştüm. Bana olan güvencini yitirmişti. Gözlerinin içine bile bakamazken artık hiç bakamaz olmuştum. Ama bir anı olarak ben ve annemde kaldı.
Her yalanın bir sonu var gençler kendinizi düşünmüyorsanız karşınızdakini düşünün bu bana hayatımda çok büyük ders oldu.
Bu yazıyı okuyan kişilere de buradan teşekkürlerimi sunuyorum. Hayırlı akşamlar <3