Android, bildiğiniz gibi Linux çekirdeğinin dokunmatik ekranlara uyarlanmış ve cep telefonları için düzenlenmiş bir halıdır. Linux'ta şöyle bir soz vardır: "kullanılmayan donanım israftır".
Sistem, sizin en sık kullandığınız uygulamaların bir listesini tutar ve bu uygulamaları RAM'de bekler halde bulundurur. Bu sayede en çok kullandığınız uygulamaya tıkladığınızda zaten RAM'de olduğu için çok daha kısa sürede kullanmaya başlarsınız. Eğer çok büyük bir uygulama açıp RAM'de büyük bir yere ihtiyacınız olursa, listeden en az sıklıkla kullandığınız uygulamalardan başlayarak yer açılır. Bu, Android'in doğal davranışıdır.
RAM temizleyiciler ise bu "sık kullanılanlar listesini" RAM'den temizler. Böylece bir kısır döngü başlar. Belirli aralıklarla Android listeyi yeniden oluşturup RAM'e uygulama istifler, yine belirli aralıklarla RAM temizleyiciler RAM'i boşaltır. Bu kavga daha çok şarjınızı yer. Çünkü bir uygulama RAM'de yüklü ama uyku modundaysa enerji harcamaz. Ama bir RAM'e sürekli yükleme-silme yapılıyorsa RAM'in kendisi enerji harcar.
Uzun lafın kısası bu temizleyiciler hurafedir. En eski Android Froyo zamanlarından kalma ihtiyaçlardan ortaya çıkmışlardır ama bugün faydadan çok zararları vardır.