Kelimenin tam anlamıyla 16 yıldır kendime arkadaş diyebileceğim birini tanıyamadım, tabii ki ortaokulda 1-2 kişi ile arkadaş olabildim ama onlar da geçiciydi. Lisedeyim, hala daha yalnızlık çekiyorum. Tipte ve derslerde pek bir sorunum yok, sınıfın çoğu kız, benimle beraber 6 erkek var. 8 saatlik okulda, teneffüslerde sadece oturuyorum. Kimseyle sohbetim muhabbetim yok. Sanal arkadaşlarım desem zaten ben yazmadan yazmıyorlar. Can sıkıntısı deriz ya hani. Onu yaşayalı ve sürdürüleli tam 2 yıl oldu. Yanlış anlamayın, bendeki yalnızlık sıkıntısı kendi seçimim değil, zorunlu. Biriyle konuşmaya çalışsam da ertesi gün aralarında kendime yer bulamıyorum. Kendime göre mizahım yeterlidir. Yeri geldiğinde gülerim, poker yüzlü birisi değilim. Sıkıntı nerede hala anlayamadım. Tavsiye verecek varsa her öneriye açığım. Sert, yumuşak, fark etmez.