Arkadaşımı özleyip duruyorum

Ben ilköğretim okurken benim de arkadaşım beni terk etmişti, bir şekilde gönlünü alıp barışmıştım.
Şimdi düşünüyorum da, oluruna bıraksaymışım da olurmuş. Vefalı olan hep ben oldum. Benim böyle bir farkım var tüm insanlardan beni ayıran. Evet ''tüm insanlar'' diyecek kadar iddialıyım çünkü kendim gibisini hiç görmedim. Çok az sayıda olsalar da, muhakkak vardır vefalı insanlar.

eylül kabuss dedi:

Ben ilköğretim okurken benim de arkadaşım beni terk etmişti, bir şekilde gönlünü alıp barışmıştım.
Şimdi düşünüyorum da, oluruna bıraksaymışım da olurmuş. Vefalı olan hep ben oldum. Benim böyle bir farkım var tüm insanlardan beni ayıran. Evet ''tüm insanlar'' diyecek kadar iddialıyım çünkü kendim gibisini hiç görmedim. Çok az sayıda olsalar da, muhakkak vardır vefalı insanlar.

Genişletmek için tıkla...

Hocam bir arkadaşım bana küsmüştü, iki ders ağlamıştım.

Ker_1881 dedi:

Hocam bir arkadaşım bana küsmüştü, iki ders ağlamıştım.

Genişletmek için tıkla...

Eski konu.

kendievrenimiyazıcam dedi:

Bir süre önce bitmiş olan bir arkadaşlığımı çok özlüyorum, çocuk benimle katiyen konuşmak istemiyor, her yerden engelliyim. Normalde benim de konuşmak istememem lazım(karşılıklı hatalarımız olduğunu düşünüyorum) ama içimden sürekli bir daha onun gibi biri bulamayacağım düşüncesi geçiyor. Ayrıca öfkelenip, üzülüp duruyorum. Artık bu duygular beni çok yordu daha fazla bu hisleri yaşamak istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Uzun bir süre sonrası için yazmak istedim birisi yazmış iken. Üzerinden çok olay yaşadım, çok fazla insanla tanıştım ama hep bir şekilde aklımda oldu. Evet belki eskisi kadar düşünmüyorum ama bazen hala özlüyorum, bazen hala keşke diyorum. Ondan sonra hiçbir insana ona duyduğum kadar saf ve büyük bir sevgi beslemedim. Yaptığın onca şeyden sonra ve benim yaptığım onca şeyden sonra seni düşündüğüm için kendime çok kızıyorum. En azından ilk on ay kadar aklımda değilsin.