Uzaktan, seni tanımayan bir insan olarak şöyle yap, böyle yap demek bana düşmez açıkçası. Tanıyor bile olsam pek hakkım olan bir konu olmazdı. Yalnızca kendi deneyimlerimi anlatabilirim. Ne yaşadıysam veya ne gördüysem o kadar.
Ülkemizde üniversite okusan da okumasan da hem sosyal hakları iyi işler bulup, hem de kaliteli yaşamaya vakit bulmak zor. Hele bir de aile bu süreçte sana yeterince katkıda bulunamıyorsa iş iyice zorlaşıyor.
Ben üniversite mezunuyum. 2010 yılında mezun oldum ve o süreçten sonra yalnızca 1 sene kadar kendi işimi yapmam mümkün oldu. Uzun zamandır öğrenci iken yapmaya başladığım işte çalışıyorum. O iş de senin de bahsettiğin eğlence, hizmet sektörü. Barlarda, dünya mutfağı restoranlarında barmenlik, şeflik, idarecilik yaptım. Birçok mekanda çalıştım ve her hakkını tamamen alabildiğin bir tanesine rastlamadım. Öncelikle zaten çoğunlukla 6 günlük bir iş olduğu için 45 saatin epey üzerinde çalışma durumu söz konusu. Almış olduğun maaşın tamamı üzerinden sigorta yapan yerlerin sayısı çok az. Onlarda da yılın istediğin zamanı yıllık izinini yapamama, mesai ücretleri gibi şeylerin tamamını elde edememe gibi farklı sorunlar yaşanabiliyor. Bir şekilde çalışman gerekiyorsa, o ne olursa yapıyorsun. Diğer taraftan iyi anladığın, sevdiğin işler varsa veya güncel geçerli yine keyifle yapabileceğin mesleklerde kendini geliştirmek; gençken, zamanın varken daha iyisi için çabalamak iyi olur.
Üniversite konusuna gelecek olursak, ben lisans okuduğum için bir gün dahi pişman olmadım; bunu zaman kaybı olarak görmedim. Okumak, öğrenmek, farklı deneyimler edinmek, o havayı solumak bile çok güzel. Sonucunda o senin mesleğin olmayacak olsa bile güzel. Bugün bile fırsatını bulduğum takdirde direk farklı alanda yüksek lisans yapma düşüncemi koruyorum. Yeni türeyen apartman üniversitelerini bir kenara bırakırsak üniversite insana sahiden bir şeyler katıyor. Okuduğum süre boyunca çalışmayı da bırakmadım bu arada. Okumak para kazanmaya engel değil. Sadece biraz daha zahmetli.