Ben çözüm istemiyorum. Asosyal olmaktan mutluyum. Çevremde fazla arkadaşım yok ve gerçek manada dost dediğim 1-2 kişi var. Bu sebeple kendimi çokta yormuyorum. Ne kadar fazla insan o kadar dert demektir benim için. Dışarıda kafelerde veya farklı kalabalık ortamlarda takılmaktansa daha çok bir kaç arkadaşımı yanıma alıp kamp yapmayı tercih ediyorum. Bu bana huzur veriyor. Ben hayata bir kere geliyorum ve mutlu olmayı kendime felsefe edinmiş biriyim. Özellikle ülkemizde genel kesim kendileri dışında farklı düşünen insanları dışladıkları ve önyargıyla yaklaştıkları için gerek kendi akrabalarım olsun gerek ortamlara girdiğimde gördüğüm insanlar olsun beni geriyor, huzursuz hissediyorum. Zorla bir şey yapmaya gerek yok. Nasıl mutlu oluyorsanız öyle yaşayın.