Asosyal bir birey olmak

Selam Technopat Sosyal halkı. beni birçoğunuz tanıyordur fakat ufak bir özetle on altı yaşındayım ve genel olarak asosyal bir insanım fakat bunu bir dezavantaj olarak görmüyorum. İnsanlar genel manada ismimi dahi bilmiyor mahlasım ile tanınıyorum hem gerçek hayatta hem de internette bu şekilde bir yaşam sürüyorum. Okul gibi aktivitelerim yok açık öğretim öğrencisiyim. Param var fakat dışarı çıkacak bir arkadaşım yok, dışarıda eğlenebileceğim bir insan yok bu yüzden de günlerimi ve bazen hiç dışarı çıkmaksızın haftalarımı evde geçiriyorum. Peki ya her zaman böyle miydim? Hayır insanların menfaatçi bir yapıda olduğunu gördükten sonra böyle bir insana dönüştüm ve içimdeki nefrette sürekli olarak büyüdü ve çeşitli psikolojik sorunları da yanında getirdi. Detaya fazla girmeye gerek olduğunu düşünmüyorum. Birkaç ay önce anti depresan kullanımını bıraktım ve aslında sorunlarımı yavaş yavaş kırmaya da başladım. İnsan içine çıkmak istemiyordum içimdeki kibir buna izin vermiyordu çevremdeki çoğu insandan kendimi üstün görüyordum çok zor bir yaşantım vardı on ila on iki yaşımdayken ciddi bir depresyondaydım fakat bu bana gelişim fırsatı da vermişti. Küçüklüğümde sıkça ailem ve akrabalarım tarafından Einstein benzetmesi yapılıyordu ve hala da öyle çünkü eğitimimde de çok zorluk yaşamıştım okulumla davalık olmuştum, daha ilkokulda ülkenin torpil gerçeğini sene sonu notunda okul sıralamasında olmama rağmen hakkım yenildiğinde öğrenmiştim fazla detaya gerek yok silivri soğuktur. ve şu ana geldiğimizde de ailem ve akrabalarım konu ne olursa olsun ilk beni arıyor çünkü neredeyse her şeyi biliyorum. Yaşıtım olan insanlar daha İngilizce'yi tam anlamıyla bilmiyorken ben İngilizce'yi bir İngiliz gibi konuşup Almanca ve Fransızca'yı da ortalama üstü şekilde konuşabiliyorum. Ama bunları sıralamak için bu konuyu açmadım. Bu kadar başarı potansiyeli olan bir insanken sosyal faaliyetlerim gerçekten çok kötü ve bu da başarımı ortaya çıkarmamı engelliyor. Bilgisayar başındayken yazılı veya sesli olarak sorun yaşamasam bile insanlarla yüz yüzeyken çok geriliyorum ve her an beni tersleyecekmiş gibi hissediyorum. Markete gittiğimde kasiyere iyi akşamlar desem mi demesem mi şeklinde bile ikilemde kaldığım oluyor "ya tersler mi?" diye evet düşününce bunda bir şey yok ama o anda düşünme yetimi de resmen kaybediyorum on saniyelik vakitte aklımda birden fazla olumsuz senaryo kuruyorum. Gençliğimi bu şekilde çürütmek istemiyorum sosyalleşmedeki problemlerimi çözmem için tavsiyeleriniz nedir?

+18 videoları ve mastürbasyonu bırakırsan cesaretin ve kendine güvenin çok fazla artar. Asosyal insan olmak diye bir şey olduğunu da sanmıyorum insanlar sosyal anksiyetelerini ve kendilerine güvenlerinin az olduğunu kabul etmek yerine asosyal bir insanım diğerlerinden farklıyım diyerek kendilerini eleştirmekten ve düzeltme zahmetinden kaçınıyorlar.

Gün geçmiyor ki Türk gençliği hayattan ümidini kesiyor ve silivri soğuktur esprisi yapmaktan kaçınmıyor.