Assassin's Creed oyunlarının mantığı

Bu yazı tam olarak bir incelemeden çok son Assassin's Creed üçlemesiyle ilgili hem sevdiğim yönler hem de sevmediğim yönleriyle alakalı tartışma olacak. Sizlerin de özellikle son Assassin's Creed oyunlarıyla ilgili, özellikle Odyssey ve Valhalla ile ilgili düşüncelerini merak ediyorum. Sevenlerin neden sevdiği ve sevmeyenlerin neden sevmediğiyle alakalı düşünceleri merak ediyorum. Ben her üç oyunu da ikişer kez bitirdim. Origins'i yaklaşık 85 saat, Odyssey'i 175 saat ve Valhalla'yı da 200 saatten fazla oynadım. Bu rakamlara göre bu oyunların hastası olduğumu ve çok sevdiğimi düşünebilirsiniz ancak tam olarak öyle değil.

Öncelikle AC oyunlarının bir oyunu güzel yapan hemen hemen her şeyi barındırdığı düşünüyorum. Ancak bir oyunu çekilmez yapan birçok şeyi de barındırıyor. Ben antik mısır'ı antik Yunan'ı onlar kadar olmasa da eski İngiltere krallıkları, vikingsler vs sevdiğim için bu oyunları 3 4 sene içerisinde 2 kez bitirdim. Dediğim gibi tam inceleme gibi olmayacak çünkü bu oyunların grafikleri olsun mekanikleri olsun oynanışı olsun vs. Bunları zaten bilmeyen yok. Ben daha çok bu oyunların mantığını çok fazla tembelce ve basit buluyorum. Bu büyüklükte bir RPG açık dünya oyunu nasıl yapılır, yapım aşamasında neler belirlenir bilmiyorum ama çok basite kaçıldığını düşünüyorum. Örneklerle açıklayınca da daha iyi anlayacaksınız.

En son ve en çok oynadığım Valhalla üzerinden gidecek olursak ve bence bu mantık da en çok bu oyunda var. Oyunu yapmadan önce sanki yapımcılar demişler ki, bir Norveç haritası yapalım. Sonrasında kocaman bir İngiltere hazırlayalım. 15 parçaya bölelim. Her parçaya da birbirinden bağımsız 3-4 saatlik hikaye koyalım bu hikayeleri de 5'er bölüme ayıralım. Haritaya 45 tane tarikatçı yerleştirelim oldu bitti gitti. Bunları belirlenmişler ve ona göre birbirinin benzeri görevlerle oyunu tamamlamışlar. Yani her şey bir matematik üzerine kurulu. Belki de tam olarak da anlatamadım ama demek istediğim diyet listesi hazırlar gibi oyun yapmışlar. Her şey belli bir dizayn üzerinde ilerliyor ve oyunda beklemediğiniz olağan dışı hiçbir şey olmuyor. Tam diyorsunuz aa hikaye farklı yöne gidiyor ee bundan sonra nasıl olacak oyunun ilerleyişi diyorsunuz falan ama hiçbir şey olmuyor 10 dk sonra geri matematiğe dönüyor oyun ve her şey yerli yerinde devam ediyor.

Açık dünyada gezmek ve genel olarak eski zamanlara antik çağlara vs ilgim olduğundan dolayı hepsini yüksek saatler oynadım ancak geriye dönüp bakıldığında da oyun aslında tamamıyla sıkıcı bir diyet listesinden ibaret gibi. Oynayanlar ne demek istediğimi anlamıştır ancak yine de oynamayanların değil de en azından benim gibi yüksek saatler oynayıp bu şekilde düşünenler var mı diye merak ediyorum.

AC oyunlarının hepsi böyle ki. 5-6 saat sonra oyun ana görevler dışında kendini hep tekrarlar zaten. Bir BlackFlag yan görev fazlalığı ve okyanusta dolaşırken sürekli olarak bir şeyler görmemiz sebebiyle diğer oyunlardan daha iyiydi. Her AC oyununda en çok can sıkan şey birini takip etmek diyebilirim bu arada. Sürekli birini çaktırmadan takip ediyoruz çok can sıkıcı.

Kes öldür yan görevlerle seviye kas ve kaleye baskın yap. Mantık bu. Direkt hikayeyi oynayamıyorsun. Yan görevlerle kasılmak lazım maalesef. En sevmediğim yönü bu. Ama genel olarak güzel.

Oyunlar tutkuyla değil direkt para arzusuyla yapılınca böyle oluyor.

Osman Nuri23 dedi:

Oyunlar tutkuyla değil direkt para arzusuyla yapılınca böyle oluyor.

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle oyun da her şey var tutku yok.

Sana güncel olarak Ubisoft'un çıkardığı açık dünya temalı 5 farklı oyun serisini sayayım; Assassin's Creed, Far Cry, Watch Dogs, Ghost Recon, The Division ve bu birbirinden farklı temalar barındıran bu oyun serilerinin mantığı aynı. Sırf bu yüzden benim Ubisoft oyunlarından hiçbir beklentim yok. Tamamen vakit geçirmek çerezlik oyun niyetine oynuyorum. Ubisoft oyunlarının genel kitlesi de bence bu şekilde.

Osman Nuri23 dedi:

Oyunlar tutkuyla değil direkt para arzusuyla yapılınca böyle oluyor.

Genişletmek için tıkla...

Firmalar bir oyunu hiç yapmadılarsa ona özen gösterirler eğer o oyun tutmuşsa baştan savma yaparak seriyi mahvetmeye çalışırlar. Bu bir döngü oldu artık.

Ubisoft : Beyler para lazım.

Zeki arkadaş : 4-5 saatte tüm içeriği atalım oyuncunun üstüne sonra kalan 60 saat aynı şeyi yapsın HUHAHUA.

Ubisoft : Çok mantıklı, zaten aynı oyunun adını değiştirsek koyunlar alıyor.

Şeytanın avukatlığını yapıp olumlu yönlerini sayacak olursam Ubisoftun Assassin's Creed serisinin, tarih sevgime ve bilgime çok katkısı oldu. Bunları notları ve belgeleri ciddi ciddi okursanız bilirsiniz ama. Desmond ölene kadar da iyiydi seri hikaye olarak hatta Black Flag a ayıp olmasın o da zaten Desmond hikayesinin Epilogu gibi bir şeydi son kez reisin sesi falan vardı onu da geçersek Rogue da dlc gibi bir de Templar bakış açısı sunduğu için farklı bir proje onu da kayirirsak Unity ve sonrası tepetaklak yuvarlanma tamamen. Unity gir parkur yap, Fransa da gez oyunu ne hikaye var doğru düzgün ne bir şey. Bir Ezio saga ya da Kenway saga heyecanı olmadi bir daha hiç serinin. Yeni nesil son üçlemeyi sevmiş gibi duruyor eskiyle büyümedigi için ama bizim için Assassin's Creed 70 kere vurarak adam kestiğin bir Rpg ucubesi şey değil. Black Flag de mesela korsan oyunu ama lore'ya bağlı bir oyun hikâye Assassin's Templar kavgasına tarafsız bir açıdan bakıyor

Assassin's Creed oyunlarının mantığı basit: Aynı görevleri tekrar tekrar oyunun sonuna kadar yap. Bu yüzden Assassin's Creed oyunları sıkıcıdır. Ezio üçlemesini oynadıktan sonra artık o kadar sıkılmıştım ki seriye devam etmedim.