Babam Nutella'mı yemiş. Sanayiden çıktım ustam akşama kadar zaten canım çıktı bir de gelmiş bana 50 lira olan günlüğümden sadece 20 lirasını vermiş. Ustaya sordum usta ben 50 alıyordum bu ne diye, usta da olum git şuradan bugün bir şey yapmadın bir de utanmadan para mı istiyosun benden dedi. Kazıklanmanın verdiği buruklukla eve giderken markete girdim ve gözüm Nutella'ya çarptı fiyatı 13 liraydı cüzdanıma baktım tutuyordu ve bir kavanoz alıp eve gittim (bir de iki paket patosun rulo cipsleri var efsane, onlardan aldım 3 lira mı ne tanesi) kavanozu dolaba koymadım cunku orada donuyor ve iğrenç bir kıvamı oluyordu oturma odasına sobanın biraz kenarına bıraktım kıvamı iyice yumuşasın ekmeğe kolay sürülsün istedim. Sabah annem uyandırdı "oğlum kalk sanayiye gidecen daha kahvaltın hazır hadi acele et" dedi (aslinda Nutella'mi ekmegime surup o kokuyla uyanmayi bekliyordum ama olmadi) masaya oturdum ama bir eksiklik vardi eve Nutella'm masada değildi odaya girdim ama Nutella'm odada da yoktu. Nerdeydi bu derken mutfak tezgahında çikolataya bulanmış bir çatal gördüm eve kaşık değil çatal… babam bana bakti o "Cukulatayı arıyorsan yedim ben onu cuk dadliydi hemen bitti" demesiyle şok olmustum ne yapacagimi şaşırmıştım. O gün sadece Nutella'dan bir kaşık alsam bile benim için yeterliydi ama maalesef olmadı. O gün bugündür hiç Nutella nasıl bir şey merak etmedim tadını bile hala bilmem, çocuğum arada bir ister gider alirim (50 lirayı geçiyordu en son fiyatı herhalde) neyse benden size bir abi/kardeş tavsiyesi bir çocuğun hevesini kursağında bırakmayın, çocuk çok ses çıkaramaz içinde kalır büyüyünce bunu dışa vuramaz hale bile gelebilir bunları sırf akıllanın diye yazmıyorum bir kavanoz dolusu şekeri bitirmeyin diye yazıyorum.