oblomovv
Decapat
- Katılım
- 6 Eylül 2021
- Mesajlar
- 834
- Makaleler
- 1
Bazı insanlar vardır ki hiçbir zaman onlarla bir ömür geçirmek isteyecek birisi olmaz. Onların yazgısı yalnızlıktır. Ne kadar uğraşsalar da sonu hep hayal kırıklığı ve kendine öfke olacaktır. Bu insanlar bazen kalabalık içinde olurlar, çevresi olur, arkadaşları olur ama yine de yalnız ve hiç kimsenin hayalinde yeri olmayan birisidirler. Şu ana kadar ilişki içinde olduğum kızlar oldu ama hiçbirisinin beni sevmediğinden o kadar emindim ki. Hepsi kısa süreliydi zaten. Ben de vazgeçtim ve sadece takılmak oldu amacım. İşin sonunda bunu da bıraktım ve aile evine döndüm. 3.5 aydır yapayalnızım. Kendime bakıyorum ve hiçbir insan benimle bir ömür boyunca yaşamak istemez. Bir ömrü geçtim 1 ay sonunda bile sıkılıyorlar benden. Yapım bu. Sıkıcıyım. Onların yaptığı basit şeylerin hiçbiri ilgimi çekmiyor. Bir kafeye gidip arkadaşlarla 101 oynamadım mesela hayatım boyunca. Hayatım o kadar monoton ki anlatacak hiçbir şeyim yok. Mesela bir kızla buluşmuştum ilk gün amaç takılmaydı ona göre ev tuttum vs. İlk gün birbirimizi yeni tanıdığımız icin konusıcak şeyim vardı muhabbet vs sardı bayağı ama kız 2. defa çağırdığında konuşacak hiçbir şeyim olmadığını fark ettim ve berbat gecti kız bir daha da iletişime geçmedi bende. Herkes gibi sıradan günlük muhabbetlerin hiçbirisi yok. Ağzım laf yapmıyor ve öz güven eksikliğim de var hala bir sürü kızla buluşmama rağmen hala özgüvensizim. İlaç kullansam tamamen farklı biri yapacak beni ve çenem durmayacak istediğim bu da değil. Yalnızlığı severdim fakat 3.5 ay boyunca yalnızlıktan kafayı yedim. Kitap, film, dizi, oyun vs hepsi artık zevk vermemeye basliyor. Kafam susmuyor zaten. Geleceğimde parlak gördüğüm hiçbir şey yok. Bir amacım yok. Hiçbir şeye ilgim yok. Hiçbir işte bir becerim ve zihinsel ilgim olmadı zaten bu gidişle işsiz olacağım kesin. Buraya kadar çoğu kişi okumaz zaten yapacak hiçbir şeyim olmadığı için yazdım.
