Bir uzuntumu dile getirmek istiyorum. Sizlerle de paylasmak istedim.
Aylardir bir sokak kedisi beslemekteydim. Tum sokak kedilerine kedi mamasi, salam, sut, su vererek ihtiyaclarini karsiliyordum. O kadar mutlu ediyordu ki beni onlarin karninin doymasi. Ama ister istemez korkuyorlardi insanlardan, bu sokak kedilerine ne kotuluk yapilmis ki bir adiminizda bile korkarak hareket ediyor hic dusunmuyoruz.
Aralarindan bir tanesi cok sevecen cikti, kendini sevdiriyor, ara sira tirmikliyor, istedigi gibi uzaniyor bizim yanimizda kendini guvende hissediyordu. Kedileri ve sokak hayvanlarini sevmemin amaci yalniz ve mucadele icerisinde olmalariydi.
Bu besledigim kedi bir dogumda gerceklestirdi. Beni her gordugunde miyavlayarak adeta sariliyor gibi bana kosmasi cok guzel bir duygu aslinda, beni gormedigi zaman gelmiyor, beni gorunce de aninda atliyordu aramiza. Bazen sipa durduk yere dizime cikip uyuyordu, kizamiyordum bile oyle sevimli masum kediydi.
Bugun ogrendim ki yolda ezilmis sekilde bulmuslar. Ben de 1 haftadir olmadigim icin haberdar ettiler gelince, koydugum su hazirladigim mamasi hala duruyor ogrendim ki ezilmis ve gitmis bu fani dunyadan.
Uzuldum acikcasi. Bir an cok fena moralim bozuldu, sevdigim bir kedi vardi o da gitti ama neyseki gittigim her yerde kedilere bakiyorum. Saglik olsun diyelim. Yavrularini bulursam onlari da katacagim diger sipalarin arasina insallah...