Erkekler de insan kadınlar da insan. Erkekle dostluk kurabiliyorsan kadınla da kurarsın. Ama ülkemizde kadınlar cinsel obje olarak görüldüğünden ve cinsel açlıktan kırılan erkeklerin de kadınla dostluğu ilerlettikten sonra mutlaka açlığı onu dürttüğünden, neredeyse arkadaşlık her ilerlediğinde erkeğin bakış açısı değişiyor ve kafasındaki 'acaba' sorusu içini kemiriyor.
Aynı şey kadınlar için de geçerli olabilir. İki tarafa da sürekli "erkekle/kadınla arkadaşlık olmaz" veya olur diyenlere karşı "ya hadi ordan" tarzı söylemlerde bulunulduğu için onların da zihnine işliyor ve bir süre sonra "Acaba niyeti arkadaşlık değil mi? Bana karşı bir şey mi hissediyor?" diye sorguluyor.
Fakat üçüncü bir seçenek var. Yani bizim düşündüğümüzün aksine ikisi de olmayabilir. Bir insanla neden arkadaşlık kurarız? Onunla vakit geçirmek istememiz ve bundan keyif aldığımız için.
Zamanla daha çok birlikte vakit geçirdikçe aslında karşımızdakinin ne kadar iyi bir insan olduğunun farkına varıyoruz ve dışarıda hiç tanımadıklarımızla, nasıl birisi olduğunu bilmediklerimizle olası mutsuz sonlar düşünerek risk almak istemiyoruz. "Ulan ne güzel kız/çocuk, aslında tam ilişki kurmalık/hayalimdeki gibi tarzında düşünerek, zaten birlikte olmaktan mutlu olduğumuz birisiyle ciddi düşünmek yerine neden hakkında hiçbir fikir sahibi olmadığım insanlara gideyim ki diye düşünüyor da olabiliriz.
Genellikle iki tarafın neden dostluk kuramıyor olmasının nedeni birsürü olasılıklar patikasınım üstünden gidiyor. Ama ben -eğer iki taraf da birbirne karşı içten dostluktan başka bir şey hissetmiyorsa- kadın ve erkeğin, herhangi bir hemcins ile kurulabilecek arkadaşlıktan geri kalmayacak dostluklar kurabileceğine inanıyorum.