Uyku eskiden benim için her şeydi saatlerce uyurdum fakat artık umurumda bile değil, az uyumak sadece sabah kalkarken işkence oluyor onun dışında tüm günü vücudum kaldırabiliyor.
Bu sene okulda dil anlatım hocası bize deneme ve benzeri yazı türlerini performans ödevi vermişti. Ödevlerde üstü kapalı şekilde içimden geçenleri yazmıştım iyi hissettirmedi değil ayrıca sınıfta en yüksek notu almıştım. Yani günlük yazmayı düşündüm fakat içimde bir yer "Birinin bunu görmesini, beni anlamasını istiyor" galiba.
Haklısınız fakat dediğim gibi aşırı hayal kurarım yani işteyken bile işimi düzgün yapmama engel olduğu oluyor bir anda dalıyor gidiyorum. Rüya görmek ise bu sevmediğim hayatımdan kurtulup sadece bana ait bir dünyaya kapıydı. Onuda bozdum galiba.
Bence bir psikolog olmak okumak ile olmaz yani senin hastan ile aynı problemleri yaşamış, hissetmiş olman gerek ve çözümü bilmen gerek mesela birçok kişi aşk acısını bilir ve kanka seni anlıyorum der fakat aynı değildir işte.
Sadece rap arada rock dinlerim ama geceleri sadece, yüksek sesle dinlememin sebebi galiba düşüncelerimi bastırmak çünkü yanlış ve ayıplanacak bir şeyler olmasa bile utanç ve pişmanlık duyarım "keşke yapmasaydım" derim.