Biz akıllı canlıların neden duyguları var?

Duygularımız birçok alanda bize zarar verir. Duygusal davrandığımız an kaybederiz. Peki biz akıllı canlılar neden bazı duygulara sahip olup, onlara göre hareket etme eğilimindeyiz?
Misal benim şu an önümde üniversite sınavım var ve çalışmam gerek ancak ben birisine aşığım ve ondan başka bir şey düşünmek bile istemiyorum. Mantık açısından baktığımız zaman şuanda aşık olarak mutlu oluyorken neden gelecekte daha mutlu bir hayatı yaşamayı elinin tersiyle iter ki akıllı değil miyiz yoksa?

Duygu kavramı evrimleşme sürecinde insanlara en çok sıkıntı getiren olgulardır. 2 Yıl önce aldığım kararlar ile duygular ile alakam kalmadı. Duygulardan kendimi ilk soyutladığım zaman psikolojik boşluklara düştüm ama toparlanmam zor olmadı. İnsanlar yakın gelecekte onların mantıklarını baltalayan bu olguyu silecektir, zorundadır. Aşk kavramı ise sekse anlam katma çabasıdır, cinselliğin anlamsız bir eylem olduğunu anlayınca aşk kavramı cinsellik ile beraber kayboluyor. En kısa sürede kendini duygularından soyutlamalısın sana zarar verecekler.

Duygular hayvanlarda da var. Biz insanlar sadece daha sonradan jest, mimikler ve tepkilere duygu dedik. Mevzu merhamet ve vicdan denen şey.

Merhamet ve sevdiği birini kaybedince oluşan hüzün memelilerde de vardır. Ancak bildiğim kadarıyla memeli olmayan diğer canlılarda gözlemlenmiyor.

Aşk bir tür hastaliktir bence. Cunku kisiye cok sacma seyler yaptiriyor.

Ben, her türlü duyguya yapay gözüyle bakmaktayım. Evrimsel olarak gerek sosyal yönden gerekse ödüllendirme yönünden faydası dokunan bir “araç” gibidir duygular. Yapaydır hepsi. Bir programa koyduğum zevk adlı bir değişkenden hiçbir farkı yoktur. Ama bu şekilde düşünmeme rağmen duyguların yok olmaması gerektiğini savunuyorum. İstediğimiz kadar bilimde, fende ilerleyebiliriz. Ama hayatın robotikleşmesi, monotonlaşması, uzun vadede bizlerin bir elektronik karttan farkımız olmadığı gerçeğini yüzümüze vuracaktır. Hayata duygulardan sıyrılmış, realist bir bakış açısıyla bakarken, aynı zamanda bir et parçası olduğunuzu, ve sizi bu hayatta anlamlı kılan, en azından size öyle düşündüren tek şeyin, duygular olduğunu da göz önüne getirin lütfen. Tabii ki farklı inançları olanlar var, ama kendi düşüncem bu şekildedir.

Evrimsel açıdan kazanılmış bir 'hata' aslında, şu ana kadar o olmasaydı muhtemelen soyumuz tükenmişti (muhtemelen olmayanlar zaten vardı ve soyları tükendi) ama bu bundan sonrada bizim yararımıza bir özellik olacağı anlamına gelmiyor. Annenin oğlunu beslemesi, koruması veya tür içinde yardımlaşma genellikle duygular sayesinde gerçekleşiyor. Ancak mantık hatalarına da yol açıyor; mesela bana en çok sevdiğim kişi mi ölsün yoksa dünyanın yarısı mı deseler 2. yi seçerim. Ama mantıklı olanın 1. olduğu da belli.

Bu arada duygulardan kendini soyutlamak pek mantıklı değil, herkesin duyguları olduğu bir dünyada bunu yapmaya çalışmak (ki yapılamaz) zaten mantıklı bir hareket değil, daha çok depresif bir hareket.

Senin konuna gelirsek henüz ergen olduğundan ve üniversite sınavı berbat bir şey olduğundan kaçacak bir yer arıyosundur muhtemelen, ben de aramıştım. Bence kendini kandırma ve dersine çalış, bunun farkına ne kadar erken varırsan o kadar iyi.

Duygular senin hayatta kalman icin onemli. Sana mantiksiz kararlar aldirmasi ise bunun bir "yan etkisi" yalnizca.

Ornegin korktugun icin adrenalin salgilaman senin normalden daha hizli kosmana sebep olur. Ya da birini cok sevdigin icin fedakarlik yaparsin, o kisinin hayatta kalmasina ve neslinin devam etmesine on ayak olursun.

Ancak her sistem gibi bunun da yan etkileri var. Mantikli olan kararlari almani zorlastiriyor zaman zaman.

Yöntem Üzerine Konuşmalar adlı kitabı oku.

Duygular biz insanların sonradan adlandırdığı tepkiler, jest ve mimiklerdir.

Müzik Profili dedi:

Duygular biz insanların sonradan adlandırdığı tepkiler, jest ve mimiklerdir.

Genişletmek için tıkla...