Depresif bir insan olmamaya rağmen yakınların tarafından depresif muamelesi görmek, artık bunun sebebi yüz hatlarından mıdır nedendir bilinmez, insanı çelişkiye sokar, demek ki depresif bir insan olmak zorundayım onlara ağzımdan kötü durumlar yaşadığımı söylemek onlara istediklerini vermek xd.
Bir de çocukca muamele görmek.
Gözlerinde o kadar çocukça kalmışım öyle kalmışım ki geçenlerde misafirlikte gece geç vakitlere kadar arkadaşlarla takılma konusu açıldı tam söz bana gelecek iken kadın akrabam "alperen mi onun arkadaşı yok ki" dedi.
Halamın evinde kadınlar vardı eve girdim ve oturma odasındaki kadınlar eve girerken beni gördüler ve hemen haya ettiler çekidüzen verdiler (kapkara ve POS bıyıklı biriyim yaş 18) halam hemen o kadınlara hayır çocuk çocuk o dedi bende kahkaha attım bunu duyunca.
Yine aynı şekil kadın akrabalarım muhabbete dalıyor iken bende orada olduğum için akrabam alttan alttan kadınsı ihtiyacını lafları eğip bükerek ifade etmeye çalıştı sandı ki bu çocuk anlamaz aniden çıkış yaptım ne diyorsunuz dedim ya beni anlamıyor mu zannettiniz çocuk mu zannettiniz.
Yani öyle bir muameleye maruz kalıyorsun ki zorla seni depresif çocuksu yapacaklar.
Beni tanımayan insanlar çok ciddi sert ve kendinden taviz vermeyen olduğumu söylerler.
Zaten hiç tanımayan sokaktan insanlar beni gördükleri an kavgaya hazırlanıyor gibi tavır alırlar(kapkara olduğum için)
Ama gör gel ki akrabalar ah ah her neyse muhtemelen çocukluğumu gördükleri içindir buna benzer muameleye maruz kalan varsa yazsın düşünelim tartışalım.