Çalışıyorsan ve para kazanıyorsan ailene çok yük olmadan kendin için bir şeyler almak çok zor olmamalı? Tam emin değilim ne kazanıyorsun ancak yani hiç yoktan ailedeki mutfak giderlerine birazcık destek çıkıyorsan kendini günde 1 öğüne sınırlamana gerek kalmaz. Vicdanın da rahat olsun bu konuda, demeye çalıştığım şey bu.
Ek olarak sosyalleşmekten kaçınmak iyi bir şey değil, özellikle senin yaşındaki biri için. Daha sonrasında hayatının ilerleyen aşamalarında insanlarla tanışıp, kaynaşman gerektiğinde çok zorluk çekersin.
Biliyorum, çünkü benzeri bir süreçten geçtim. Küçük yaşlardan beri çeşitli işlerde çalıştım. Kendimden büyük insanlarla konuşmak konusunda hiç bir zaman sorunum yoktu. Rahat rahat tanışır ve tüm meramımı anlatırdım. Ancak yaşıtlarımla pek aram yoktu lisedeyken. Sonrasında üniversiteye geldiğimde bundan dolayı biraz sıkıntı yaşadım.
Uzun bir süre kimseyle arkadaş olmadım. Yada olamadım mı desem? Tam emin değilim şu noktada. Bazıları bunun iyi bir şey olduğunu söylesede değil. İnsanlar her ne kadar boş olsa da, her insanın arada bir de olsa bir eşlikçiye ihtiyacı oluyor. Ek olarak eğer doğru insanlarla tanışırsan sadece mevzu sohbetle de kalmıyor. İş hayatında da sana yardımcı olacak becerileri olan insanlarla tanışabiliyorsun.
Benim açımdan insanlarla tanışmamış ve arkadaş olmamış olmamın sebebi biraz oyunlar, biraz iş, biraz okul derken başka hiç bir şeyle ilgilenmeyişimdendi. Sonrasında okulda 3. seneye geldikten ve işsiz kaldıktan sonra bir buhran bastı beni. Para suyunu çektikçe yalnızlığımı daha fazla hissetmeye başladım. Bir çay kahve içmeye evden çıkayım desem kimse yoktu arayabileceğim bir süre. Neyse çözdüm şimdilik o mevzuyu ama hala bir ufak ekonomik sıkıntıların verdiği buhrandayım. Onun sebebi de şuan işsiz ve okuyor olmam. Gider çok, gelir aile taraflı, oda ucu ucuna yetiyor.
Yinede demek istediğimi anlamışsındır sanırım.