Herkese fikir sordum ve aklım karıştı gitti. Kendimi engelli olarak biri değil de normal bir insan olarak görmeyi tercih ettim. Mükemmeliyetçi bir yapım var. Ya hep ya hiç algısı içinde dolaşıp duruyorum. Bunun da zararlı olduğunu düşünüyorum değil biliyorum. Ve bu yüzden hata oranını sıfıra indirgemek ve bu yüzden hiç başlayamamak oluyor bende. Hatam olmasın diye herkese soruyorum. Asıl sıkıntı burada. Risk almamak gibi bir şey yani...
"Hep en iyisi olacak." düşüncemi nasıl "Olduğu kadar olsun." düşüncesine nasıl çevirebilirim? Bugün ilk denememi kendimi sıkarak biraz kitap okuyarak başladım Sergüzeşt adlı kitapta.
Peki yanlışta olsa kendi kafamın dikine mi gideyim yoksa birkaç fikir aldıktan sonra icraate mi geçeyim?
Herkese fikir sordum ve aklım karıştı gitti. Kendimi engelli olarak biri değil de normal bir insan olarak görmeyi tercih ettim. Mükemmeliyetçi bir yapım var. Ya hep ya hiç algısı içinde dolaşıp duruyorum. Bunun da zararlı olduğunu düşünüyorum değil biliyorum. Ve bu yüzden hata oranını sıfıra indirgemek ve bu yüzden hiç başlayamamak oluyor bende. Hatam olmasın diye herkese soruyorum. Asıl sıkıntı burada. Risk almamak gibi bir şey yani...
"Hep en iyisi olacak." düşüncemi nasıl "Olduğu kadar olsun." düşüncesine nasıl çevirebilirim? Bugün ilk denememi kendimi sıkarak biraz kitap okuyarak başladım Sergüzeşt adlı kitapta.
Peki yanlışta olsa kendi kafamın dikine mi gideyim yoksa birkaç fikir aldıktan sonra icraate mi geçeyim?
Akademik kariyer hakkında aslında. Alanında uzman olmayan kişiler gereksiz falan diyor. Onlardan nedense fikir alıyorum veya kendileri git sanayi de çalış ve elinde meslek sahibi ol dediler. Ben bizzat yaşadığım şehrimdeki PC mühendisliği hocaları ile görüştüm. Onlardan fikir alınca biraz rahatladım. Ama başka birinin yanında bu okul konusu açıldı mı ben de salak gibi soruyorum. Aslında gerekli cevabı akademisyenler verdi bana.