techno137
Decapat
- Katılım
- 23 Aralık 2022
- Mesajlar
- 610
- Çözümler
- 4
Dostlar iyi geceler. Biraz uzun olacak ama içimi dökmek istiyorum.
Şu sıralar kendimi çok yalnız hissediyorum eskiden 1-2 yakın arkadaşım vardı, onlarla da zamanla koptuk. Lisedeyken 3-4 kişilik bir arkadaş grubum vardı ama lise bitince herkes dağıldı, mesajlarıma bile dönmez oldular. Gerçekten çok yalnız hissediyorum. Dışarı çıktığımda hep tek başımayım.
Kendimi de suçlu hissediyorum bazen, çünkü biriyle ne zaman arkadaş olsam en fazla 1 yıl sürüyor, illa bir tartışma çıkıyor. Zaten yapım da çok sosyal değil, hep kendi başıma takılmışımdır ama bu yalnızlık artık cidden canıma tak etti.
İşten ayrıldıktan sonra daha da fark ettim bu durumu. “benim kimsem kalmamış” dedim resmen. Spor salonuna gittim, “belki birkaç arkadaş edinirim” dedim ama olmadı. Muhabbetler hiç sarmadı, orada tanıştıklarım fitnessla kafayı bozmuş 16 yaşında kure gireceğim diyen tayfadandı.
Birlikte oyun oynadığım birkaç sanal arkadaşım var ama sonuçta sadece “sanal”. Gerçek hayatta kimse yok yanımda. Geçen tek başıma Kadıköy'e gittim telefon tamiri için, oturdum bir kafeye herkes sevgilisiyle, arkadaşıyla bir tek ben tek başımayım.
+Son zamanlarda can sıkıntısından dolayı, bir zamanlar bıraktığım kumar alışkanlığına yeniden döndüm. Şu sıralar neredeyse her gün bültendeki maçlara kupon yapıyorum. Bu durum hem maddi hem de manevi olarak beni fazlasıyla yıprattı. Gerçekten mental olarak çok kötü hissediyorum.
Sadece içimi dökmek istedim. Okuyan herkese teşekkür ederim.
İyi geceler.
Şu sıralar kendimi çok yalnız hissediyorum eskiden 1-2 yakın arkadaşım vardı, onlarla da zamanla koptuk. Lisedeyken 3-4 kişilik bir arkadaş grubum vardı ama lise bitince herkes dağıldı, mesajlarıma bile dönmez oldular. Gerçekten çok yalnız hissediyorum. Dışarı çıktığımda hep tek başımayım.
Kendimi de suçlu hissediyorum bazen, çünkü biriyle ne zaman arkadaş olsam en fazla 1 yıl sürüyor, illa bir tartışma çıkıyor. Zaten yapım da çok sosyal değil, hep kendi başıma takılmışımdır ama bu yalnızlık artık cidden canıma tak etti.
İşten ayrıldıktan sonra daha da fark ettim bu durumu. “benim kimsem kalmamış” dedim resmen. Spor salonuna gittim, “belki birkaç arkadaş edinirim” dedim ama olmadı. Muhabbetler hiç sarmadı, orada tanıştıklarım fitnessla kafayı bozmuş 16 yaşında kure gireceğim diyen tayfadandı.
Birlikte oyun oynadığım birkaç sanal arkadaşım var ama sonuçta sadece “sanal”. Gerçek hayatta kimse yok yanımda. Geçen tek başıma Kadıköy'e gittim telefon tamiri için, oturdum bir kafeye herkes sevgilisiyle, arkadaşıyla bir tek ben tek başımayım.
+Son zamanlarda can sıkıntısından dolayı, bir zamanlar bıraktığım kumar alışkanlığına yeniden döndüm. Şu sıralar neredeyse her gün bültendeki maçlara kupon yapıyorum. Bu durum hem maddi hem de manevi olarak beni fazlasıyla yıprattı. Gerçekten mental olarak çok kötü hissediyorum.
Sadece içimi dökmek istedim. Okuyan herkese teşekkür ederim.
İyi geceler.
