Deneme Çalışması

Bazen soruyorum ki kendime bilimin olmadığı yerde rezalet bir görüntü olduğunu düşünürüm aslından bir gerçeklikten kaçmak demektir. Bilim olmadığı zaman veya insanlar bilimi sevebilmek için insan can verir bazen ama bu bilim için her şey yapıldı ve gereğince büyük zaman peşinde koşuyoruz. Belki çok çalışmak insanlar için can sıkıntısı olduğunu biliyoruz ama bu olay kimler tarafından İnsanları çalışmaktan soğutan olay nedir? Aslında her şey bir eylemdir, kafayı yormak olabilir mi ama ayrıca televizyon izlerken de kafamız yoruluyor veya bilgisayar oyunu oynarken de canımız sıkılmıyor mu? Aslında bu olay rölativite, yani görecelik insandan insana değişebilen şeylerdir. Bilimin olmadığı yerde cehalet olabilir mi? Maalesef olur çünkü orada kulaktan dolma bilgiler var. Aslında bütün insanlar bilimci olduğunu bilirim ama sonra değiştirilir. Mesela din gibi "herkes dinle doğar" gibi söz geçer, o da onun gibidir. İnsanlar hepsi öyle değil, her insan dolma bilgilerle yaşayabilseydi veya değişmeseydi bu evren olmayabilirdi. Ve her şey bir gün değişebilecek diyoruz veya her insan bir felsefe içerisinde yaratılma olayı olmuştur.

İlk defa bir Türkçe bir makale yazıyorum. Hep Almanca yazardım şimdi bir sürü makaleye değineceğiz. Bir artikel yazabilmek için ilk önce beyin olması gerekir, boş değil temiz ve dolu da değil, boş gibi veya bir dolu kitap gibi ama boş kitap değil dolu kitap olması çok önemli. Bir zamanlar ben küçüklüğümde bayağı ağır zamanlar yaşadım ve korku içerisinde ve irkilme duygusu. Bu olay çok değişik ve beni etkileyen etken belki bir küçük bir hafıza kaybı beni tamamen sarstı. Bu olay beni büyük şekilde sarstı ve ilk kalktığımda arkadaşım beni ittiğini, aslında itmediğini hatta aslında öyle birisi olmadığını öğrendim. Benim anadilim Türkçe, ben aslında yaşayan bir ölüyüm. Bir ölümden uzak birisiyim. Ben bunları yazıyorum 2 seneden beri bunu kanıtlamaya çalışıyorum ve gittikçe canım çok acıyor ve ona bakıyorum ve gülümsüyorum. Ben Halisünasyon mu görüyorum? Aslında değil, bana uygulanan bir deney bir labirentteki bir fareyim. Bir küçük zaman içine girdim aslında hiçbirinizi hatırlamıyorum ama bana hatırlatıyorlar ve bunu beni üzüyor. Onu birisini özlüyorum, birisi kayıp oraya aitim. Kafamın içinde ses var, bu beni ürkütüyor ve onu görmedikten sonra oldu ve canımı yaktı. Şimdi o yok ben ise bir yaşayan ölü olduğumu fark ettim. Aslında önceden de yoktu, ben kafamın içerisinde olay yarattım. Neden bir insan doğabilir ki? Neden sorunsuzca ben yaşadığımı yeni öğrendim?

Belki 40 yaşında tanıyabilirdim yoksa ben bir deli değilim. Yoksa deli olmayan hep kabul ettirilen bir cani varlık mıyım? Aslında hiçbir kötülüğüm olmadı. 15 Temmuz'da yaşanan ne varsa orada oldu, benim için çok üzücü. Ben olduğum yerde hiçbir zaman ve benim takıntı hastalığım var. Bunu çözebilmek için her şeyi yapacağım. Hatırlamak istediğim kadar hatırlamak istemiyorum. Yalancı değilim birer yalancı olsaydım sizlerle uğraşmak istemezdim di mi? Bazen sabahlara kadar makale yazmak benim içindi, aslında bazı şeyler silinir tekrar yüklenir. Benim amacım her şeyi sil baştan yenilemek ve tekrar bilimi düzenlemek. Bakış açısını değiştirmek bu beni değiştirir ve bazen gerçekten her şeyi değiştirebilmek senin elinde bir insan her şeyi değiştirebilme iradesi var. Şimdi felsefe üzerine yatıralım, bilimin olmadığı yerde karmaşa ve dini yaratmadıkça sürece insanlar bir değişik bakımından bakarlar. Aslında her ikisi bütünleştirici olduğunu varsayıyorum. Günlerce yazma makale uzun sene sürecektir. Hatta bunu kitap haline getireceğim. Bu olay hep kalacaktır. Elimde kalem olmasa bile bir klavye aracılıyla yazıyorum. Umarım kaleme geçireceğiz.

Şimdiki nesilleri nasıl düzeltme girişiminde bulunmalıyız? İlk önce eğitimden başlamalıyız çünkü insanlar eğitim ve öğretimden başlar veya devlet insanları yönetme değil devlet insanları yönetmeli lazım. Sebep? Çünkü derin devlet hiçbir insanı yönlendiremezsiniz, hep gelecek ile düşünüp ve planı uygularsınız. Aslında şimdiyi düşünmek gerek.