Ruhunuzla didişmesseniz, "şu an mutsuz bir süreç yaşıyorum ama mutsuzluk da mutluluk gibi bir duygu" diyip duygu ayrımı yapmasanız "mutluluk tatlı biber mutsuzluk acı biber, acı biber de insana keyif verir bazılarına" deseniz. O duygunun ruhunuzda bir süre yatılı misafir olduğunu kabul edip ona yatak yorgan açıp odasının kapısını kapatsanız. İstediği zaman gider çünkü o sen onun elini ayağını birbirine dolarsan sen kovaladıkça gitmez. Sen onunla uğraşmadıkça o bir süre sonra gidecektir. Mutsuzluk duygunun gırtlağını sıkman, ona ilaçlar dayaman, onu yoketmeye çalışman kafanda "eyvah mutsuzum mutsuzluk hastalık hatta adı bile var depresyon ya geçmezse ilaç kullanmam lazım yoksa geçmez" otomatik düşünceleri belirince işin içinden çıkılmayan bir bataklık oluşuyor.