KairosS
Hectopat
- Katılım
- 12 Haziran 2020
- Mesajlar
- 6
Arkadaşlar Adana'da 13 katlı bir apartmanda 5. katta oturuyoruz ailecek. 6 Şubat depremin yağmurlu gecesinde uyanıktım ve o şiddetli sarsıntının her salisesine her saniyesine şahit oldum. Ayakta duramayacak kadar sarsmıştı hiç unutmuyorum, birkaç ay korkudan ninemgilde kalıp geri eve geçmiştik. Çok şükür binamızda duvarlardaki çatlaklar dışında bir problem yok fakat ben gerçekten psikolojik olarak deli gibi yorulduğumu hissediyorum, ufak tefek sallantılar panik atağımın olmamasına rağmen kalbimi çarpıtır hale getiriyor, en ufak avizenin oynayışında elim ayağım titriyor bayağı tırsıyorum anlayacağınız. Zaten genel anlamda bir ton derdim tasam yetmezmiş gibi bu deprem muhabbeti çıktı başıma, travmam oluştu diye düşünüyorum ve çok rahatsızım. Şu an bile sağanak yağış var + 30, 35 km/sa rüzgar ile birlikte normal olarak bina sallanıp duruyor ufak ufak, içim içimi yiyor ya deprem olursa diye kafamı yoruyorum istemsiz biçimde. Ben ömrümün sonuna kadar bu şekilde yaşamam değil mi? Var mı daha önce benim gibi olup da sonradan bu hislerini kaybeden birisi? Veya bir yardım eli uzatın kendimi meşgul ettiğimde bile beynimi kemiren bir şeyden nasıl kurtulurum psikiyatri psikolog cart curt...
