Arkadaşlar merhaba, konuya direkt giriş yapacağım vakit kaybetmeden adıyamandayım ve depremi fena yasadık bunu yazarken bile elim ayağım titriyor. Ankara'ya okumaya geldim ders çalışamıyorum, aklımdan çıkmıyor canım sevgilim göçük altında kaldı kurtamadım. Yetmedi gücüm verdim kara toprağa gencecikti hayallerimiz vardı 16 yaşındaydık daha çok mu erken davranıp kapıldık ama ben böyle ilk defa hissettim üzülmekten artık başım ağrıyor. Kusuyorum okula odaklanmıyorum o güzel sesi bedeni aklımdan çıkmıyor ne yapacağım ben? Söyleyin kafayı yiyeceğim çok özledim onu tek onu değil çocukluk anılarımı şehrimi arkadaşlarımı tümü öldü. Kime üzülsem deli olacağım. Zır deli olacağım yardım edin.