Evet arkadașlar, bizzat marașlı olarak depremin ilk günü neler yașadığımızı anlatacağım.
6 șubat, 4.17: Ailede uykusu en hafif olan kiși benimdir. Depremin süresi boyunca %98'ini hissetmișimdir. Yatağım sallanmaya bașlanıyor ve așırı çarpma sesleri geliyor. Yatağımın sol ön tarafındaki camın çarpıștığını görünce uykudan aniden uyanmayla meydana gelen sersemleme etkisinden çıkıp yuvarlanıp hemen çök kapan tutun yapıyorum yatağımda. İçimden bitmiyor, bitmiyor, bitsene artık diyorum ve depremin ilk dalgası bittiği anda kardeșim ve benim odama annem ve babam geliyor. Açıkçası ilk anlarda ev çökecek elveda hayat diyordum ama bir șey olmadı ev hasarsız geldi. Ailem ve ben hemen montlara dalașıp tam evden çıkacakken deprem bir daha șiddetleniyor ve biz tekrar yatıyoruz. 2.dalga tekrar bittiğinde evden çıkabilmiștik ve arabaya binmiștik. Hemen nenem babamı aradı ve babam ona panik yapmamasını bağırarak söyledi. Arabanın yakıtı azdı anayoldan petrole gittik ama petrol istasyonuda darma dumandı ve çalıșmıyordu. Nenemlerin o mahallesine giderken yıkılmıș binaları görüyorduk annem ağlıyordu. Bundan sonra öğlene kadar pek bir șey olmadı nenem arkadașlarının yanında bizde arkadașımızın bağ evine geçtik. Öğlen annemin arkadașının mahallesindeki enkaza gittik ve annemin arkadașının cesedini gördük. Cesedin durumu çok fenaydı detaylarını söyleyemeyeceğim. Yine öğlen saatlerinde nenemin mahallesinde 3 katlı bir binanın üst 2 katının çöktüğünü alt katın durduğunu gördük. AFAD ekipleri oradaydı. Sonra bağ evindeyken 7.6'lık ikinci depremi hissettiğimizde dıșarı koștuk ayağımızın altında yer oynuyordu. 1.gün bu olaylar ve ceset görme harici bir șey yașamadık. Soruya açığım.