Derdimi sürekli anlattığım kuzenimle küstük

Merhaba,

Kuzen derken uzaktan kuzen. Tam nasıl bir akraba payı var bilmiyorum ama yine de kuzenim. Kız ve 26 yaşında. Ben 22 yaşındayım. Sürekli derdimi anlatırdım. Sebebini anlatmak istemiyorum. Her neyse, 4 yılı geçmiştir ona güvenim. Sürekli derdimi anlatırım. Aramız bozuldu. Öyle tartışma bile değil ama özel bir konu olduğu için açamıyorum.

Yıllardır güvendiğim, sırrımı paylaştığım kişiyle şu an küsüz. Dediği gibi bir şey oldu. Gücüme gitti. Ben tersledim, o tersledi; 20 saniyede bitti olay. 4 yılı aşkın samimi dostluğumuz 20 saniyede bitti. Ben birinle küsüp barıştıktan sonra asla aynı samimiyeti kurmam. Ama öyle böyle değil. Çok ağır geldi bana.

Şöyle bir düşünce geldi aklıma: "hiç kimse vazgeçilmez değil." demekle kendimi biraz rahatlattım. Bir daha aynı olamam barışsam bile.

Ancak hiçbir kimse gelip bana derdini anlatmaz. Kimse beni aramaz. Hep ben arıyorum. Telefonlarımı açmazlar. Ben de sürekli konuşmak için ararım. Belli bir süreden sonra bende de kabak tadı bıraktı. Bir daha aramak yok diyorum ancak yeniden arıyorum.

Ancak takılacak bir akranım bile yok. Daha önce dediğim şu olayı diyeyim: Bizim köyün büyükleri ve küçükleri(yaşıtım) var. Hepsi grup kuruyor ve ben yokum. Daha ne diyebilirim ki?

Her gün telefonlarımı açan kişi 20 saniyelik zamanda bitti gitti. Dediği çok ağır geldi bana. Öyle böyle değil.

Tek başımda evde oturmaktan sıkıldım.

Daha önce de benzer bir konu açmıştınız. Önerilerimi güncelleyeyim. Kitap okumaya başlayın, ilçenizdeki kütüphaneye üye olun. İmkanınız varsa bir müzik aleti kursu bile sizin arkadaş edinmenizi sağlar.