Çok yalnızım ve kendimden nefret ediyorum. Hayatımda ne bir arkadaşım ne bir kimsem var. Ailem dışında artık hiç kimsem kalmadı. Ailem olsa bile aslında yalnız ruhtayım. Derdimi anlatacağım kimsem tanıdığım yok. Ya forumlarda ya da diğer sanal ortamlardq takılıyorum yalnız hissetmemek için. Akademik başarımdan nefret ediyorum. Hiçbir zaman bir şey başaramadım ne kadar uğraşsam çabalasam bile. Başarı getirsem bile hiçbir zaman gurur duymadılar ailem bile. Hepsi sahte duygularıyla beni kandırdılar. Normal hayatım zaten kötüyken bu durumun da kötü olması bana çok koyuyor. Yeter artık kötü biri, sinirli biri ve bunlar yüzünden etrafa zarar veren biri olmak istemiyorum.