Merhabalar öncelikle ben 11.sınıfa geçecek olan bir öğrenciyim ve artık TYT ve AYT sınavları için başlamanın en iyi zamanı olduğunu düşünüyorum.
Hayatımda kailteli bir üniversite kazanıp güzel bir kariyer ile devam ettmek istiyorum çünkü hayatımı beni fiziksel anlamda yoracak bir işe girişim yapmak istemiyorum.
Bu yüzden son geçen ve bu ay ciddi bir şekilde ders çalışma kararı aldım ve bunu için start verdim. Ama ne yazık ki bir şeyleri yapamıyordum.
Şunun gibi ders çalışıyorum anlıyorum belli başlı testler ve sorular çözüyorum ama belli bir süre sonra aklımdan kuş gibi uçup gidiyor ve sadece tek sorunda bu değil ikinci bir sorun sevmedeğim derslerime çalışırken aniden kafam oyunlara takılıyor, kısa bir süre değil bayağı 10-15 dk boyunca düşünüyorum ve o ara kağıta yazan metini okuyorum tabii ki bu düşünme safası bitince aniden aslında çalıştığım 3-5 sayfayı boş okuduğumu anlıyorum, belki bu sorunu diğer sevdiğim derstede yaşıyor olabilirim ama şuana kadar fark ettmedim size sorunumu anlattım bunu için ne yapmam lazım.
Doktoramı gitmeliyim yoksa aniden ders çalışmaya başladığım için beynim bu duruma şaşırdı ve beynim bu duruma alıştırmammı lazım.
Ya da üçüncü bir neden ben pek kitap okuyan biri değilim belki şu son ayda 50 sayfa kitap okmuşumdur acaba bu durum kitap okumadığım için olabilir mi? Çünkü çevremdeki bir arkadaşım kitap okumaya başladı bayağı 3-5 ay okudu ve halen kitap okumaya devam ediyor çocuk okuduğu 1 kelmeyi asla unutmuyor ama ben bir şeyi anlamak için en az 5-6 kere bazen ise bu sayı 20 ila 25 arası değişiyor ve çoğu aile bireylerim sırf bu okuma olayı yüzünden kaybettiğimi söylüyor.
Kafam bayağı bir şekilde karıştı ve ne yapacağımı bilmiyorum ve ben çok sıkılan birisiyim en fazla ben bir derse Max 1, 5 saatimi veririm sonra dersten sıkılmaya başlarım ardından artık yeter deyip bırakırım sabır bile yok böyle gittmeye devam edersem haytımda bir başarı sahibi olamayan kimseden saygı göremeyen kişilerden olmaktan çok korkuyorum, her zaman hayalim ileride çok bilgili ve saygı gören bir insan isterim ve tabii ki iyi bir geliri olan çocuklarına zaman ayrıa bilen bir baba sırf bu yüzden bile çocuk ve evlenme konusunda korkularım var. Hiçbir zaman riske gire bir insan olmadım her zaman bir şeyin garantisini aradım yani hayatımı bu denli korkak ve çok ama çok düşünerek geçiriyorum oyun oynarken bile içimde çok güçlü bir şekilde dürten bir vicdan azabı var. Bu yüden çoğu kez kendimden nefret ediyorum azcık zamanımı bilgiye ve bilime ayıramadığım bunu yerine hayatımda boş yere beni mutlu eden oyunlarla zaman öldürünce gerçekten kendimden utanıyorum ailem çok başarılı kişilerden oluşuyor. Buna akrabalarım da dahil kuzenim bile beni ortalama 30 puan bir farkla geçiyor ve çocuğun ortalaması 96 olduğunu düşün insanlar yani akrabalar size bakınca sende bir şey olmaz bakışı atıyorlar, kendime belki de iş yaparım yazılım sanatından birazdan başlayıp yükseğe doğru bir gidişatta yaparım diyorum. ama buna bile sabrım yetmiyor hemen olsun kafasında kıt bir insanım, son söyleyeceklerim bunlar bana önerileriniz gerçekten çok önemli bir yardım olabilir yorumlarınızı eksik etmeyin.