Getto bir ilcede buyumeyi degil, Kyoto sokaklarinda buyumeyi isterdim. Sakura agaclari altinda bisiklet surerek okula gitmek, evde oturup oyun oynamak. Umarim reenkarnasyon diye bir sey vardir, yoksa hayatimin 16 yilini bosa atacagim.
Canım sıkılıyor. Her gün kursa git gel ödev yap soru çöz döngüsü. 30 dakika gidiyorum 30 dakika geliyorum işte. Okullar açılacak ve kurs ile çakışacak. Zaten kurstan gelir gelmez enerjim sıfırlanıyor şimdi okul başlayınca ne yapacağım? Ödevlere vs. önem vermiyorum ve genelini sallıyorum. Ardından bilgisayar başında ya Factorio oynuyorum ya da Köfte'nin Awesome Configlerini çalıyorum. Fakat benim gibi evden hiç çıkmayan birisi için hareket etmek iyidir sanırım.
Ülkem. Daha doğrusu yönetimdekilerin izlediği garip yol. Ömrümden biraz daha dayansa 1 yıl çalacak virüs. Artık iyice bıktırdı. Bizi bir salsın be! Sonra İzmir'deki deprem ve İzmir'de ardından kira fiyatların %25 zam getiren fırsatçı şeref yoksunları. Daha sayayım mı?