Divan ve halk şiirlerinden beğendiğiniz beyitler

Divan ve halk şiirlerinden size estetik ve/ya duygu yüklü gelenen beğendiğiniz şiirlerden kesitleri, beyitleri yazalım buraya. Biraz da sohbet havası olsun bence, sadece şiir yazıp bırakmayın düşüncelerinizi, açıklamalarınızı belirtin. Size ait şiir vb. olur onları da değerlendirelim beraber

Ben 2 ayrı yazmamla başlatıyorum hadi kıyak olsun
----------------------------------------------------------
Dünya, kimine fâni,
Kimine mâni.
Fakat, bilinen o'dur ki,
Kimseye kalmaz bâki.
---------------------------------------------------------
Aciz zümresi mahlûkât
Buruk cümlesi zihniyet
Arar zannı hakikât
Umarmı fikri hidayet?
----------------------------------------------------------
Hoşlandığım ve şu an aklıma gelen başka şiirler:

|Bâkî| Saldın Beni

Hattum hisâbın bil didün gavgâlara saldun beni
Zülfüm hayâlin kıl didün sevdâlara saldun beni
(Ey sevgili! “Yüzümdeki ayva tüylerinin hesabını bil.” dedin, kavgalara saldın beni. “Sadece benim saçlarımı hayal et.” dedin, sevdalara saldın beni.)
Geh âb-veş giryân idüp geh bâd-veş pûyân idüp
Mecnûn-ı ser-gerdân idüp sahrâlara saldun beni
(Bazen su gibi ağlar bir vaziyete getirdin bazen de başı dönmüş bir Mecnûn hâline getirip rüzgâr gibi çöllere saldın beni.)
Vaslum dilersin çün didün lutf idüben olsun didün
Yarın didün bir gün didün ferdâlara saldun beni
(“Sen bana kavuşmayı istiyorsun.” dedin, lutfedip bunu dedin. “Yarın” dedin “bir gün” dedin, ferdalara saldın beni. )
Yûsuf gibi izzetde sen Ya’kûb-veş mihnetde ben
Dil sâkin-i Beytü’l-hazen tenhâlara saldun beni
(Ey sevgili! Sen Hz. Yûsuf gibi yüce bir mevkidesin, bense Hz. Yakub gibi sıkıntı çekiyorum. Gönlüm (Hz. Yakub’un Hz. Yûsuf’a olan hasretinden dolayı ağlayıp inlediği) hüzünler kulübesinin sakini gibi oldu. Beni tenhalara saldın. )
Bâkî-sıfat virdün elem itdün gözüm yaşını yem
Kıldun garîk-i bahr-i gam deryâlara saldun beni
(Ey sevgili! Gözyaşını yem ederek Bâkî gibi sıkıntı verdin. Âşığını gam denizine daldırdın, deryalara saldın beni.)


|Fuzulî| Beni Candan Usandırdı

Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı
Felekler yandı âhımdan murâdım şem'i yanmaz mı

Kamu bîmârına cânân deva-yı derd eder ihsan
Niçün kılmaz bana derman beni bîmar sanmaz mı

Şeb-i hicran yanar cânım döker kan çeşm-i giryânım
Uyadır halkı efgânım gara bahtım uyanmaz mı

Gûl-i ruhsârına karşu gözümden kanlu akar su
Habîbim fasl-ı güldür bu akar sular bulanmaz mı

Gâmım pinhan tutardım ben dedîler yâre kıl rûşen
Desem ol bî-vefâ bilmen inanır mı inanmaz mı

Değildim ben sana mâil sen ettin aklımı zâil
Bana ta'n eyleyen gâfil seni görgeç utanmaz mı

Fuzûlî rind-i şeydâdır hemîşe halka rüsvâdır
Sorun kim bu ne sevdâdır bu sevdâdan usanmaz mı