Aynen öyle, örnek olarak bir futbol maçı verelim. Kaleci yerinize kendinizi koyun. Rakip takımın kalenin çok yakınında olduğunu düşünün. Yaklaşık 10 top tutsanız hiç kimse teşekkür etmez ancak yediğiniz tek gol yüzünden en kötü kaleci olursunuz.
Dünya iyi insanların hatırına dönüyor yoksa dönmezdi. Ama şöyle bir baktığımız zaman kötülükler her zaman ön plandadır o yüzden genellikle bu sorunun cevabı kötülük olacaktır. İyi insanlar kendilerini göstermezler. Bence eşitiz.
Var ama iyilik de var. İnsan gideceği yolu kendisi seçiyor sadece, olay bu.
Yoksa iyilik de kötülük de iç içe. Bazen kötülükten iyilik doğar, bazen de iyilikten kötülük.
Gerçek iyi olmak zordur, kötü olmak ise kolay, işte burada devreye nefs giriyor.
Bu şuna benziyor:
Uzun yoldan (bileğinin hakkıyla) legal yöntemlerle zengin olmak mı?
Yoksa kısa yoldan illegal yöntemlerle zengin olmak mı?
Karar sizin.
İyilik ve kötülük diye bir ayrım yok. Hepsi içiçe. Çok kötü dediğiniz bir kişinin farklı bir yüzünde çok iyi olabildiğini görürsünüz. Sadece masallarda vardır bu ayrım. O da çocuklara aradaki farkı öğretebilmek içindir.