Konuya nasıl gireceğimden hiç emin değilim. Başlıkta da yazıldığı gibi duygusal bir insanım. Ama öyle böyle değil. Gereğinden fazla duygusal bir insanım. Dıştan bakıldığında "Bu adam çok gülmüyor ya, biraz soğuk bi tip" falan deniyor ama aslında ben duygularımı içimden yaşayan bir insanım. Bunları çok dışa vuramıyorum. Dışa vurmaya çok fazla çekiniyorum ve çok hassasım bu konuda. Her şeyi oldukça hassas bir biçimde tartıp biçiyorum. Hatta öyle ki aileme bile çok göstermiyorum duygularımı. Hatta bana diyorlar "Oğlum azıcık gül hiç gülmüyorsun. Azıcık gül konuş şakalaş" diye. Genelde hep içimde yaşıyorum duygularımı. Bu yüzdendir ki huysuz oluyorum bazen evde. Kimsenin yanında duygusallığı göstermezken yalnız kaldığımda üstüme çok çöküyor. Bir anda geliyor bana. Bir şeye de çok kolay bağlanma huyum vardır. Çabuk bağlanırım ve çok zor vazgeçerim. Kendi kendimi yiyip bitiriyorum. Kimseye de hiç bir şey söyleyemiyorum ben böyle böyle duygusalım diye. Bu yüzden içimi dökmek için buraya yazmak istedim. Keşke bu kadar çok duygusal bir insan olmasaydım diye düşünmüyor değilim arada.
Şu an bunları anlatıp konuşmak için kıvamdayım. Gündüz olduğunda "bunları ben mi yazmışım?" diyebilirim muhtemelen.
Şu an bunları anlatıp konuşmak için kıvamdayım. Gündüz olduğunda "bunları ben mi yazmışım?" diyebilirim muhtemelen.