Duygusuz olmak

Bende de öyle. Bazıları mental olarak daha güçlü olabiliyor. Anormal bir durum yok bence. Hem bir de toplumun da bizden istediği bu sanırım. "Erkek adam ağlar mı?" diye diye psikolojimizi bozdular.

Bende üzüntü ve ağlama duygumu kaybetmek istemişimdir hep

Aynı beni tarif ettin ama ben asosyalim o yüzden o yüzden duygusuz biriyim.


Hayır daha önce bir travma ya da olaydan sonra böyle olmadı. Asosyal olduğum içinde olmadı. Hatta küçükken babamın ve annemin bir gün öleceğini öğrendiğimde bile ağlıyordum. Şu an ölseler yapabileceğim en fazla şey üzülmek olur.
Büyüdükçe duygusuzlaştım diyebilirim.
 
Ağlama ve içine atmak hariç bütün duygular iyidir.Yoksa hayattan keyif alamazsın.
 
O duygusuzluk değil, çevre ile olan irtibatın daralmış. Elbet canını yakacak bir şeyler vardır. Lakin onlar, sadece senden ibarettir.
 
Bunun mentallikle alakası yok. Adam annem ölse üzülmem diyor bu mentallik değil. Mentallik üzülmek ama sağlam durabilmektir. Hasta bu arkadaş bence. Ağır antidepresan kullanmış ve duygularını yitirmişçesine hasta.
 
Yok gülmek, mutlu olmak var tabii ki, ama hiç üzüntü duymuyorum. Empati yapıyorum insanları üzmüyorum. Ama kendim üzülmüyorum.
Bende de ben komik şeylere gülüyorum ama başka hiçbirşey yok. Sadece beni etkileyen bana olan olaylara üzülebiliyorum. Mutlu bazen olabiliyorum ama üzüntü yok. Mutlulukta yok neredeyse. Her şeyin kötü tarafını görüyorum. Üzülmek istiyorum ama yapamıyorum, bende üzülmüş gibi yapmak zorunda kalıyorum insanların yanında.
 

Bende kendime yapılan haksızlık falan olursa üzülüyorum. Ama diğer insanlar umurumda olmuyor. Galiba istemeden bencil insanlarız. Ama insanlara bencilce davranmıyorum. Duygu tarafında bencilce diyelim.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için çerezleri kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…