Aslında önemli olmayan çoğu şeye haddinden fazla üzüldüğümü fark edip boş şeylere üzüldüğüme en çok üzüldüm. Hayat kısa ve her an her şey iyi ya da kötü anlamda değişebilir. Akışta kalmanın, durumları olabildiğince kafaya takmamanın ve dünyanın sadece benim etrafımda dönmediğini fark etmemin (kötü anlamda da geçerli, sadece benim sorunum yok, ya da sadece benim başıma kötü bir şey gelmiyor) daha üzüntüsüz bir yaşamı getirdiğine inanıyorum.