Lise dönemleriydi sanırım. Kaldırım da yürüyorum ama acelem var. Milletin arasından sıyrılarak ilerliyorum. Bir yer de tıkandı sağdan sorti yapayım dedim. Orası da kaldırımın sonu. Hafifte yağmur yağmış. Kaldırımın sonuna dik köşeli değilde kavisli bitirmişler. Sol ayağı attım sağlam, sağı attım kavisli yere geldi. Bir an dengemi kaybettim yalpaladım. Düşmeden ayağımı tekrar yukarı atmaya çalıştım yine ayrı yer. Son kez yine attım ve ayak yine aynı yer de. Her seferinde inip çıkıyorum.
Dengem bozulduğu için kaldırıma sağlıklı şekilde de çıkamıyorum. Baktım olacağı yok bıraktım kendimi daha fazla zorlamadan. Yer ile kucaklaştık... O gün nedense orası da her zamankinden kalabalıktı.