En utanç verici anınızı anlatın

Soru gayet açık. Ben başlıyorum:
Daha 12 gün önce yaşandı. O aralar çok Jumpscare videosu izliyordum ve aşırı ürkekleştim. Asansör bozuk diye 8 koca katı merdiven ile çıkmaya başladım. Keşke merdiven çökseydi de merdivenden çıkmasaydım. 6.Katta aşırı yorulmuştum ve kulaklıktan yüksek ses bi' şeyler dinliyordum ve kendi sesimi duymadığım için konuşurken yüksek sesle bağırıyorum ama genelde farkında değildim. Her neyse, bizim daireler ile merdiven arasında çıkıntı duvarlar var. Yani merdivenden sonra daireye girmek için 3 metrelik koridor geçmen gerekiyor. Oradan bir tane kel bunun gibi bir adam kafasını uzatıp bakıyormuş.



Sonra ben kulaklık takılı olduğundan korkup çok bağırıp kendi sesimi az duydum. Ama 110 desibel falan bağırmışım. Bir daha 6.kattan atlayarak ineceğim

Sıra sizde:

Topu kaçıran çocuklar bana "Abi topu tutar mısın?" dediklerinde topu onlara doğru atmaya yeltendim ve tam topa vuracakken bir şey oldu (Gerçekten ben bile anlamadım, sanki biri beni tutup çekiştirdi gibi oldum) Topa vurduktan sonra mevlana gibi dönerek düştüm Top da onlara yakın bir yere gitmişti Biri topu alırken "teşekkürler abi." dedi Bir hafta o rezilliği hatırlayarak oradan geçtim Sonra herkes gibi ben de unuttum

Bakkala farketmeden eksik para vermişim. Adam da parayı eksik verdiğimi söylemedi. 27 lira tutmuştu bende 30 verdim sanıyordum. 3 lira para üstü vermedin dedim adam da güldü kendince sonra 3 lira uzattı. Bakkaldan çıkarken fark ettim 30 vermemişim 25 vermişim. Bakkala dönüp özür dileyip verdim 5 lirayı. Ne zaman hatırlasam utanırım

En utanc verici anim degil ama...

Bizim mahalledeki parkta basketbol sahasi vardi. Orada da basketten daha cok futbol oynardik.

Iste bir gun bir mac yaptik. Ben super huper ultra mega dev manyak yeteneksizim. Macta yenildik.

Mactan sonra iste, siz boyle yaptiniz boyle ettiniz agladiniz bos yaptiniz derken bir sekilde, oynayan bir kiz benim icin "O kucuk cocuklardan bile kotu oynuyor" dedi.

Benim bayagi ozguvenim kirildi, 1 veya 2 ay parka gidemedim.

Karlı havada tramvay durağına inerken engelli rampasını kullanmıştım. Her yer buz tutmuştu. Rampaya adımımı atar atmaz dengemi kaybettim ve birkaç salise havada asılı kalarak aşağıya kadar uçtum. Yanımda bir bayan korkup çığlık atmıştı. Şu an bile hatırlayınca utandım. Oğlum o neydi ya.