Eski hayatınızı özlüyor musunuz?

Özlüyorum fakat özlem gidereceğim günler yakın gibi. Bugün İnstagram'da iki farklı arkadaşımın farklı illerde gezip tozduğunu gördüm, yine yakın çevre öyle az çok. Çok bir anlamı kalmadı gibi yasağa kimse uymazsa bir anlamı kalmaz. Bu işin bir an önce bitmesini istiyorlarsa aşılama süreci boyunca insanlar tamamen evlerine kapatılmalı. Yok ekmek almaya çıkabilir, marketse sıkıntı yok, yok kafeler kapalı camiler açık falan... Hele camilerin açık olması tam bir fiyasko, cuma namazlarına elimden geldiğince gitmeye çalışırım, 3 ayda 2 farklı camide namaz kıldım ikiside tam bir rezillik, adım başı cami ülkede ona rağmen kimse sosyal mesafeye dikkat etmiyor herkes iç içe maskesini çenesinde tutan ihtiyar gurubuyla atıştım geçen hafta. Neymiş nefes alamıyormuş, gelme kardeşim o zaman bu kadar basit. Madem herkesin kendine göre bir sebebi var kuralları esnetebilecek, çıksın herkes.
 
Özlemiyorum ama evde yapacak bir şey de yok.
Not: 10 aydır evdeyim ahaha.
 
Hayatımda ilk defa bilgisayar ve bilgisayar oyunlarından nefret ettim bu karantina sürecinde, söyleseler inanmazdım.
 
Bu karantina dönemi sanırım hayatımda dönüm noktası oldu.
 
Maziye hapsolmak, özlemin verdiği garip hissi kalpte duymak ve beraberinde de bu atmosferin etkisine girerek reel dünyadan kopmak...

Çoğunlukla yalnız kaldığımda kendimi bulduğum hal. Hem hoş hem değil, tarifini yapmakta güçlük çektiğim bir durum. Ailenizden, arkadaşlarınızdan, sevdiklerinizden uzaktaysanız ne dediğimi az çok anlarsınız Bu uzaklığın KM cinsinden ölçülebilir olması gerekmiyor tabii ki, bazı uzaklıklar mesafenin de ötesine geçebiliyor...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için çerezleri kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…