Ben ilçede hatta ilçenin de en uç köşesinde yaşayan biriyim sokağımda yaklaşık 5 6 köpek vardı bunların 1 tanesi hariç hepsi dişiydi. Her biri en az 4 5 yavru verdi öldüler gözümün önünde. Tedavi ettiremedim yetişemedim hepsine. Kısırlaştırdık sokaktaki köpekleri 1 tanesi hariç, onu yakalayamadılar. 9 yavru verdi bu sene 2 tanesini yuvalandırdık 6 tanesi öldü belediye onlara bakana kadar. 1 tanesi yaşıyor ve büyüyor çok şükür adını KAYPAK koydum. Evimizin önü açıklık tarla ve bahçe, inanın her yerinde mezarlar var. Ve ben hala alışamadım onları kaybetmenin acısına.
Aşırı derecede moralim bozgun, bugün deli gibi 3 saat aralıksız ağladım boğazım düğümlendi, her yerim titredi. Tek üzen taraf ise hadi bu Dünya'da herkes ölecek, fakat Cennet'de onu görebilecek miyim, ya diğer dünya yoksa kafasına giriyorum sürekli.
Cennette rahat yaşasa bile abi bu dünyaydaydı be, ne güzel yaşıyorduk, şuan orada cik cik cik yaptığını düşünsene çok fena koyuyor. Düşünmek bile istemiyorum, böyle kurallara uyarak yazdığıma bakma çok kötü durumdayım şuan.