Akıl hastanesi gibi, kaçkınların, karanlığın ve bozuklukların uğradığı bir yer.
Perdeden vuran o sarı sokak lambası ışığı, yarı çekip yansıyan perde, yere son ümitleriyle düşüp giden kar taneleri, klavye başında bir keş, uzanıp kişlikleri arasında kaybolucak birazdan, gözüne vuran o ışık düşünücek ama neleri? Bir keşten ne beklenir ki, ortamı ona göre şahane. Kara tahta kapı, uzunlamasına masa, tek kişilik denebilecek bir yatak, dağılmış ve kaymış, dolabın üstünde ayna çatlak, çaprazında petek ve büyük pencere, onun solunda yatak ve eski sallanan koltuk ama sallanmıyor kumaş kaplı, dışına tahtadan taht görünümü vermişler. Yatak dağınık kaymış battaniye ve yorgan üstünde tepinilmiş gibi yastık ve aşık renk o tüylü ısıtan kılıfları ama üstünde oturacak sıradan ve soğuk bir adam, belki de şu an orayı daha farklı biri hak ediyordu kim bilir? İşte sadece beynimin akıl hastenesi.