Geçimsiz iş arkadaşınız var mı?

Benim olduğum kalemde iki kişi var böyle ve sinir oluyorum, ilk başlarda samimiydim bu samimiyetimi kötüye kullandılar, ben de diğer kalemden arkadaşlarımla takılıyorum. Siz bu durumda nasıl bir tavır ve tutum içerisinde oluyorsunuz?

Bizim meslekte işin içinde fazla kadın yoktur. Kendinden büyüklere abi, kendinden küçüklere kardeşim diye seslenirsin. Hanım, bey gibi lakaplar yoktur apronda. Abi - kardeş ilişkisi vardır yani herkeste. Şöyle ki bundan yıllar yıllar önce aynı yerde staj yaparken stajerlere yıllanmış elemanlar (30-40 yaşındakiler) küfür bile ediyordu. Adam küfür ediyordu, sen tamam abi, evet abi diyordun.

Yapacak bir şey yok, köprüyü geçene kadar ayıya dayı demen gerekiyor yoksa 2. güne çıkışını yapacak kadar yetkileri ve sözleri geçiyor bu yıllanmışların.

Şu an hoşlanmadığım ve katlanmakta zorlandığım birkaç kişi var ama hiç belli etmiyorum. İşimi görecek kadar iletişime geçiyorum, bundan ötesi anca selam sabah sormaya girer. Hiç kafama takmam bile. Kısacası her insanla büyük samimiyete girmene gerek yok, orası bir iş ortamı, arkadaş edinme ortamı değil. Çoğu kişiyle işini layıkıyla yapacak, aksatmayacak kadar iletişime girmen yeterli olması gerek.

Bu gibi durumlar olabiliyor. Geçinemiyor isen çok samimi olma. Mesafeli davran. Zamanla onlarda mesafeli olurlar. Çok üzerine gitmeye gerek yok bu gibi konuların.

Sayıları o kadar çok ki.

Mümkün olduğunca az işimin düşmesine gayret ediyorum ve selam alıp vermek dışında pek muhatap olmamaya çalışıyorum. Sinirinizi zıplatacak insanlardan uzak durmak her zaman sizin iyiliğinizedir, yıpranmanıza değmez kimse.

Yıprandığına değmez kişiler. Önce kalemde vakit geçirmeyi severdim, şimdi işimi halledince ilk fırsatta çay molasına dışarıya kaçıyorum.