Selam herkese, yazdığım yazı biraz karışık ve uzun olabilir, bunun için kusura bakmayın. Çok değil 7-8 ay öncesine kadar hayat ne kadar normaldi ve dışarıda istediğimiz gibi dolaşabiliyorduk ama şimdi bir virüs yüzünden evde tıkandık kaldık. Ve bu aralar bende nedense çok fazla eskiye dönme isteği var.(yaşım 20 bu arada).
Gece yattığım zaman eski çocukluk anılarım geliyor. Sokakta maç yaptığımız, oturduğumuz, saklambaç, bilye vs. oynadığımız, ilkokul, ortaokul anılarım... 2000'li olduğuma bakmayın, ben de sokak oyunlarının hepsini oynadım ve 2000 doğumluların birçoğu da bu şekilde büyümüştür. Çocukken derdim havanın güzel olması, okuldayken teneffüs zili çalınca kaleyi kapmak ve eve gelince ikindin dışarı çıkabilmekti. Şimdi ise üniversite okuyorum ama sınav/okul kaygısı bir yandan, gelecek kaygısı bir yandan... Eskiden samimiyet, mutluluk, arkadaşlık, iyilik vardı ya da çocuk ve masum olduğum için bana öyle geliyordu ama o günler yine de çok güzeldi be. Ortaokulda bir kızdan hoşlanıyordum ve hiç söyleyemedim ve onu hâlâ unutamadım. Bugün 13 Haziran 2020. tam 6 yıl önce 8. sınıfın son günüydü ve o günden sonra bir daha onu göremedim. Keşke söyleseymişim diyorum ama iş işten geçmiş artık. Bu konuyu açmak için bile 1 haftadır düşünüyorum, çok daha uzununu yazmıştım aslında ama bu kadar kısaltabildim. Yani diyeceğim şu ki ben bu istekten nasıl kurtulabilirim? Bu aralar takıntı oldu bende. Tavsiyelerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum, iyi akşamlar.