Geçmişten kalan bir leke gibi hissetmek

Merhabalar, uzun zamandır arkadaş olduğum dostlarıma ancak ekranlarla seslenir oldum. Her ne kadar nadiren oyun oynasak da ona karşı geçmişten bırakılamamış bir leke gibi hissediyorum. Yüzünü görmediğimden gerçek bir dostluk gibi hissetmiyor artık. Dostlarımın kendi arkadaşlarıyla da tanıştım ve onlara ufak Steam hediyeleri vb.'de almıştım beraber oynayalım diye. Sanki dostlarımın arkadaşlarına da bulaşıyormuş gibi hissediyorum. Sanki yanlarında sadece nezaket gösterdiklerinden varmışım gibi.

Böyle durumlarda siz ne yapıyorsunuz? Bir az tavsiyeye ihtiyacım var kısacası.

Pek umursamaz davranıyorum hocam. Eğlencelerimi gerçekleştirmek için herhangi birine ihtiyacım olmuyor. Bu tavrım beni umursamaz yapıyor ve dostlarımın benim hakkımdaki düşüncelerini önemsemiyorum. Zaten hiçbir şeyin sonsuz olmayacağı aşikar iken dostlarıma dost bile demek istemiyorum, ara sıra takıldığım yer yer eğlendiğim insanlar...

Size umursamayın desem anlamı olmaz yoksa bu konuyu açmazdınız bile. Tek diyeceğim şey akışına bırakın, sizi nezaket gösterdiği için değil sevdiği ve saydığı için yanında hissettiren dostlar elbet olacaktır. He olmaz isede işte bunu umursamayın, size siz yetersiniz.

Hak veriyorum size hocam. Akışına bırakmalıyım. Kendime ne kadar umursamayacağım desemde olmuyor işte... En büyük derdim de değil zaten. Teşekkür ediyorum tavsiyen için hocam.

Benim 10 senelik çocukluk arkadaşlarım vardı aynı mahalleden. 10 senenin sonunda başka bir ilçeye taşındık. O günden sonra her gün sanaldan konuşup oyunlar oynadık. Hele COVID döneminde günde 5 6 saat konuşur olduk internette. Sonra onlar beni unutmaya başladılar, nadiren yüz yüze görüşüyorduk. Ailelerimiz arkadaş olduğu için bazen yemeğe falan geliyorlardı. Ama beni iyice göz ardı edip dışladıklarını fark ettiğim anda bütün iletişimi kestim. Bu ramazan birçok kez o mahalleye iftara gittik. Onları pek çok kez gördüm fakat yüzlerine dahi bakmadım. En iyi düşman eski dostlardan olur. Düşman olmadan önce bir şeyler yapın derim.