Ne bileyim herkes beni sevmek zorunda degil ki. Inan ben onu yapamam. Kalbini kiramam. Yanima gelince ters ters konusup ya da git diyemem. Travma olursam hayat bana da ayni seyleri yasatir. Mizacim yanima gelene guleryuzle konusmak. Kiza da ayniyin erkege de ama belki gulumseyince yanlış anlasilir mi deyip vicdan azabi da cekiyorum. Eskiden inan ki boyle değildi, erkekler bana askerlik arkadasi gibi davranirdi. Arkadas olmak istiyor olamaz mi?