Güzel rüyalar mutsuzluk kaynağı

Ve bunun yanı sıra kabuslar mutluluk kaynağı çünkü kabuslardan uyanınca "gerçek değilmiş" diyerek rahatlıyoruz ve sevinip mutlu olabiliyoruz. En azından benim için durum böyle. Bu sabah gördüğüm rüyada oldukça güzel, rahat, özgür, mutlu, hoş ve hatta biraz da komik ve eğlenceli hisler hissetmiştim. İlginç ve uzun bir rüyaydı. Bu yüzden başını bile pek hatırlamıyorum. Ancak son anlarını net hatırlıyorum. Uyanmaya yakın bir şekilde olduğumda sanki rüya olduğunun farkına vardım ama yine de müdahale etmedim ve rüyanın akışında hareket ettim. Buna rağmen son anlarında rüyamda gördüğüm kıza sarılıp ne onu ne de bu rüyayı bir daha asla göremeyeceğim için ağlıyordum. Birkaç saniye sonra uyanınca da "gerçek dünyaya döndüm" diyerek büyük bir üzüntü içerisine girdim. Bu tarz bir şey nadiren yaşıyor olsam da gerçekten üzücü oluyor. Bu yüzden mutlu ve güzel rüyaların mutsuzluk kaynağı olduğunu düşünüyorum. Çünkü kabus görünce en azından "gerçek değilmiş" diyerek büyük bir rahatlama yaşıyorum. Sonuç olarak o his bile bundan iyidir.

Ben rahatlamıyorum şahsen. Kapımdan ölü babannemin beni izlemesi ne kadar rahatlatabilir? O günden beri o güzelim yerde uyumuyorum.

Doğru, güzel rüya görmeyi uyumadan önce çoğu kişi ister ama uyanması tatsız olur. Bazen öyle rüyalar görüyorum ki uyanınca "Bu rüya değildi, ben neden yataktayım?" Diye sinirleniyorum.

Tatlı rüyalar dileği bu yüzden güzel değil işte. Uyanınca tüm o güzel hislerin kaybolması kadar canımı sıkan çok az şey vardır. Aynı şekilde kabustan uyanmanın verdiği rahatlamayı da hissettiren çok az şey vardır. Benim zihnimde böyle işliyor. Rüyalardaki tüm hislerin gerçek hayattaki hislerden çok daha yoğun ve güçlü olması yüzünden bu durumlar yaşanıyor. Ama neyse ki her zaman böyle değil. Berrak rüyayı arada bir görüyorum. Genelde umursamaya değmeyecek veya pek hatırlamadığım rüyalar oluyor. Güçlü duygusal etkisi olan rüyaları hep görsem psikolojim bozulurdu.