Hayat artık çok monoton geçiyor. Yurtta kalıyorum, derslerim kendi çapımda iyi mi, ona bile karar veremiyorum. En büyük hayalim olan futbolcu olma (artık imkansız) ama kötü oynuyorum. Yani sürekli kararsız ve karamsarım, anı yaşayamıyorum, sürekli ileriyi düşünüyorum. Bir şey söylemeden önce ve sonra sürekli düşünüyorum. Bazen "Neden bu kadar karamsarım?" diye düşünüyorum ama yani bilmiyorum. İçimi dökeceğim kimse yok, arkadaşlarımın çoğuyla gerçek arkadaş değiliz. Ne yapmalıyım?