Başkalarının gerçeğe körü körüne bağlandığı yerde, unutma ki; Hiçbir şey gerçek değildir.
Başkalarının ahlakla ve kanunlarla kısıtlandığı yerde, unutma ki; Her şey mübahtır.
Ölene kadar yaşamak. Her şeyi ile, tam manasıyla, varlığı ile yokluğu ile. Bu dünyaya yaşamaya geldik, gerçekleri yaşamaya. Bize verilen görev bu, hakkıyla yaşamak.
Başkalarının gerçeğe körü körüne bağlandığı yerde, unutma ki; Hiçbir şey gerçek değildir.
Başkalarının ahlakla ve kanunlarla kısıtlandığı yerde, unutma ki; Her şey mübahtır.
İlk söz doğru ona lafım yok; insanlar bir "gerçeğe" körü körüne bağlanınca o gerçeği işlerine geldiği şekilde yorumlamanın yollarını arıyorlar ve o gerçeğe inanmayanlara düşman kesiliyorlar, günümüzde bunun örnekleri çok var ama ikinci cümle yanlış.
Ahlak konusu neyse de kanunlarla insanların kısıtlandığı yerde sende o kanunlara uymak zorundasın. İnsanların birbirini öldürmemesi, hırsızlık yapmaması, etrafa zarar vermemesi hep kanunların onları kısıtlaması sayesinde. Fırsatını bulan herkes yapar demiyorum ama dışarıda kanunlardan korkmasa bunları seri olarak yapacak çok insan var. Bu sözün sahibi olduğu düşünülen Hasan Sabbah'ın da insan hayatı konusunda hiçbir endişesi olmamış zaten, kendi müritleri dahil kimsenin hayatına önem vermemiş.