İlk önce şunu söyleyeyim daha 16 yaşındayım ve 3 4 ay yemedim içmedim bir şekilde senelerce süren isteğimi yerine getirebildim. Yeri geldi iş yerinde ana avrat küfür dayak yedim ama imkanım varken kendime "Yap, sadece hayaline odaklan" gibi cümleler kuruyordum içimden. Hep her şeyin iyi sonunu düşünerek gaza getirdim kendimi sabrettim. Almam gereken tek ekran kartıydı. Aldığım kartı nasıl olsa hala işteyim taksitler bittiği gibi başka bir iş arayışına girerim dedim. Babamın kartından ekran kartını krediye bağlayarak aldım. Babamın benim taksidin 1 kuruşu dahi ödemesine imkanı yok, ev sahibi bizi evden zorla çıkarttırdı ve etrafta hiç kiralık ev olmadığı için bir şekilde kendi evimize çıktık bu yüzden babamın oraya buraya bankaya şuraya bilmem kaç binlerce borcu var. Durumdan babamın haberi var ve benim şuan ne para kaynağım var ne de bir imkanım. Ekran kartı o kadar pahalı bir şey değil, aldığım kart 5700TL, 6 taksit 948TL. Ağustosa kadar vaktim var en azından, ama benim buraya kadar anlatmaya çalıştığım durum şu; O kadar sabret, ezil, terle kanla bu yaşta aldığım para ile senelerdir hayalini kurduğum sistemi topla. Gelde sen işten kovul o taksidi ödeme imkanı bulama ve başına gelecekleri hayal et. Anladınız mı şimdi niye keşke gelmeseydim dünyaya dediğimi? Kuzenlerime arkadaşlarıma babaları her istediğini alıyor ister bilgisayar olsun ister başka bir şey ama ben kesinlikle para dahi istemiyorum. Her şeyi kendim başararak elde ediyorum, ama bunun sonucunda da böyle bir sıkıntıya maruz kalmak o kadar kötü ki. En azından dünyanın sonu değil, ağustosa kadar iş bulabilirsem inşallah ödenir. Bu sebepten de kartı satmak istemiyorum, rahat şekilde oyunumu oynayım vaktimi öldüreyim önüme bakayım demek istiyorum.