Hayatım çok kötü

yorgunsavascı999 dedi:

Hayatım çok kötü demeyeyim bunada şükür ne sevdiğim ne sevenim var ailemden bahsediyorum. Babam desen cahil her şeyin zoruna kaçıyor kadın gibi kafa ütülüyor her şeye anlayışlı değil benimle ilgilenmiyor annem gibi. Annem ise kendine çekidüzen vermiyor sürekli yemek yemekten kilo alıyor çok sıkıcı. Ayrıca abim ise oda aynı ben ise çok farklıyım herkesten çok farkli gibiyim. Beni kimse anlamıyor çok duygusal nazik efendi biriyim, saygılıyım. Ailemden bile utanıyorum fakat insanlardan bana saygılı efendi olmasını istiyorum. Ama yok psikolojim artık bozuldu amacım hedefim kalmadı kendime dikkat edemiyorum arkadaşım vs de yok bu yaşıma kadar alayla geçti yaşım 16 artık bu yaşımda hayatın ne olduğunu anladım. Çok kötüyüm umudum gelecekten sizce hayatım kötümü gelecekte düzelir miyim?

Genişletmek için tıkla...

hasanozturk dedi:

3 yaşımda yetimhaneye bırakıldım. Sokaklarda yattım. Pazarlarda su satıp okudum. Benim kilo alan bir annem karı gibi dır dır eden babam ise hiç olmadı. Abim var mı onu bile bilmiyorum. Son durum ne biliyor musun? Bu hayata rağmen okudum ve özel kuvvetlere girdim. Şu anda pilotluk eğiimilerimide alıyororum. Yarının sana ne getireceğin asla bilemezsin. Hayat karamsarlığa mızmızlığa öyle mi olur böyle mi olurlara gelmez. Aklını başına ve şikayetlenmeyi bırak. Kendin için hedefler belirle. Kendin için güzel şeyler yap. En başında her zorluğa rağmen hayata pozitif bakasını öğren gerisi inan kendi gelecektir. Ve şimdi ayağa kalk ve bu hayata karşı dik duruşunu bozma...

Genişletmek için tıkla...